Εταχθην

Δημιουργός: manospanou, manos panou

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι πυλες τ’ ουρανου βροντήξαν
Τα δοντια μου
το κρυο -σαν θανατο- το μαρμαρο δαγκώσαν

Ηρθε ο καιρος

Να πισωστρατισω ενδεης , δεχομενος την συντριβη μου
Μακρυα απ τη πολη, το καστρο και τα τειχη μου,
ρημαγμενα τωρα ερειπια μεσ τους καπνους

Μακρυα απ τα φουσατα των καταχτητων φονιαδων
που αλωσανε τα απραγα μου νιατα

Αμετρητες, χυθηκαν, φορες επανω μου
Ανεκοπα κι αξοδευτα κι ανεσπλαχνα και μανιασμενα

Και τωρα ηρθε ο καιρος

Πισω να παω, εξοριστος, σε αγιασμενα χωματα
Να βρω ταγή για τ΄ άτια μου
Με σεβας να ενσταλαξω την παραλυμενη μου ψυχη
Να στησω νεες βαρδιες γυρω μου
Και να θρηνησω την αρχεγονη και προδομενη μου λαχταρα

Εγω ο, μεχρι χθες ,ανοσιος, αλωβητος και ασεβης
Εγω, που εταχθην, παιδιοθεν, απ τους κραταιους θεους
να ερθει καποτε ο καιρος, να μαθω

η Ακλονητη Δυναμη ποια ειναι,
και ποιος ο Ανθρωπος,
καλα να ξεχωριζω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-10-2010