Το άρωμα - Οι Κασσάνδρεσ

Δημιουργός: ΜΝΗΜΩΝ, ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΛΤΕΖΟΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

15.04΄31΄΄ 24/11/2010

Το άρωμά σου γεύομαι αυτό της αμαρτίας
κι είναι σαν νάναι Ουρανοί άστρα και γαλαξίες
μέσα στον μπλε σου ίλιγγο μιας τέλειας απαρτίας
κορμιών ονείρου κι έρωτα με πάθη κι αταξίες…

Κι αφήνομαι και κρέμομαι στου Φεγγαριού την άκρη
γεμάτος απ’ απόλαυση βαθειά ευτυχισμένος
λες κι έσταξες στο είναι μου σαν κοινωνιά το δάκρυ
εκείνο της αγάπης σου κι έμεινα μεθυσμένος

απ’ την δική σου θάλασσα που πια με ταξιδεύει
μες τα δικά σου κύτταρα που τα σμιξες μαζί μου
γιατί έχεις το χάρισμα γυναίκας που μαγεύει
κι έγινες συ ο Ήλιος μου κι ανάσα και ζωή μου….

Και σ’ ανασαίνω άπληστα ρουφώ κάθε σου βλέμμα
και πίνω κάθε λίκνισμα που κάνεις σαν κινείσαι
γιατί ‘σαι πια ο έρωτας που μου κυλά το αίμα
παλμός μου και αλήθεια μου και φως μου εσύ είσαι…..

00.10΄37΄΄ 13/12/2010

Κατάδικοι στης λησμονιάς την λήθη ξεχασμένοι
θα τριγυρνάμε μόνοι μας δίχως σκοπό και δρόμο
ενώ ξοπίσω ο φονιάς στην γη μας την καημένη
θα στήνει κει το τρόπαιο της ράτσας του στον τρόμο…

Τι κι αν Κασσάνδρες γοερά χρησμούς φρικτούς μας λένε,
τι κι αν ματών(ει) ο τρίποδας στις Δελφικές κολώνες,
νοιώθει η γη την συμφορά και οι εικόνες κλαίνε,
στις εκκλησιές μας που ‘μειναν απελπισμένα μόνες…

Κι όσο καλπάζει ο χαμός τόσο εμείς γελάμε,
χαμένοι στην ευμάρεια που οδηγεί στον Άδη
κι είναι για μας σαν αγιασμός η πλάνη που μεθάμε
και μες την αυταπάτη μας βυζαίνουμε σκοτάδι

κι όσο μας μπήγουν τα καρφιά λακέδες και τους ήλους,
της εξουσίας άρχοντες και δημοσιογράφοι,
εμείς χτυπάμε την γροθιά στους κοντινούς μας φίλους
και κάνουμε την χώρα μας στους ξένους της χωράφι…..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2010