Ελεύθερος

Δημιουργός: ΡΟΔΟΔΑΚΤΥΛΗ ΑΥΓΗ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τέσσερα δέντρα κι ένας δρόμος μουδιασμένος
Μέσα Ιούλη, σβήνει ο ήλιος, Κυριακή
Μ’ έναν καφέ σ’ ένα μπαλκόνι αγκιστρωμένος
Υπολογίζεις πόση σου ‘μεινε αντοχή…

Περνάει κάποιος μια στο τόσο και ξεχνιέσαι
Πιάνεις δυο λόγια του και στήνεις μια ζωή
Ύστερα πάλι στο τασάκι σου κυλιέσαι
Βρίζοντας στίχους που σε τρων από παιδί…


Έτσι την βγάζεις τόσα χρόνια σε μια πάλη
Ότι φοβάσαι κι ότι ελπίζεις ν΄ αρνηθείς
Μ’ αυτά είχες πάντα και σ’ αυτά θα μείνεις πάλι
Κι έτσι ελεύθερος να είσαι δεν μπορείς


Ίσως σε πάρει κάνας φίλος να τα πείτε
Δυο τρεις κουβέντες θα σου κάνουνε καλό
Πως τα περνάς, τρελή η ζέστη, θα βρεθείτε;
Μιλάς κοφτά μην σου ξεφύγει το κενό…

Όπως το φως μες το σκοτάδι παραιτείσαι
Κι ανακατώνεις τις μεγάλες σου στιγμές
Τώρα τις φτύνεις κι ας σε ‘κάναν ότι είσαι
Ίδιο κάθε αύριο θα είναι με το χθες…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2011