Το περπάτημα

Δημιουργός: y.markov, γιάννης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Περπάτησα στη στιγμή που η μέρα κοιτούσε την ικμάδα της
με απορία γιατί η αθωότητα να είναι προνόμιο των παιδιών
Ήταν σκληρά τα χρόνια που κυλούσαν στις φλέβες μου
έδωσαν χαρές και λύπες μετρημένες με συναισθήματα
βοήθησαν ν’ ανθίσουν τα δύο μου τρυφερά λουλούδια

Έπιασα τον σφυγμό των αναμνήσεων
ήταν δυνατά παλλόμενος
Η ροή των γεγονότων και των συμβάντων παρέσερνε τα ιδεώδη
με δυσκολία κατάφερνα να συγκρατήσω τουλάχιστον τα βασικά
Ένιωθα την ανάγκη να τα μοιραστώ με αυτούς που ξέρω
ως ελάχιστο φόρο τιμής σε εκείνους που έχασα

Περπάτησα στη στιγμή που η νύχτα ερωτεύονταν την χαραυγή
δυνατός για την έλευση των μελλοντικών γεγονότων
Ήταν το σημάδι ότι ο αγώνας δεν έχει τελειώσει
το αποτέλεσμα μπορεί ν’ αλλάξει
Μπορεί τελικά να συνεισφέρω στη διαμόρφωσή του
αρκεί να συνεχίζω να περπατώ[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2011