Πόνος κι ελπίδα εναλλάσσονται στο χρόνο

Δημιουργός: χρηστος82

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μου λες πως θά 'ρθουν οι καλύτερες οι μέρες,
όμως τα όνειρα ακόμα μου χρωστάνε
σαν σαπιοκάραβα ναυάγησαν σε ξέρες,
παλιές αγάπες που στα στέκια τους γυρνάνε.

παλιά καράβια με ταξίδευαν χθες βράδυ,
σκουριά κι αλμύρα που ο χρόνος κάνει ένα,
σαν πιάνα ακούρδιστα που ζήταγαν το χάδι
να παίξουν φάλτσα δυο τραγούδια ξεχασμένα.

νέο καράβι απ' το λιμάνι μου σαλπάρει,
πόνος κι ελπίδα εναλλάσονται στο χρόνο,
θέλει μαζί του την ελπίδα μου να πάρει
κι από τα μάτια μου να σβήσει πια τον πόνο

ξέρω τι ψάχνω, πια δεν είμαι όπως πρώτα,
δεν θ' αφεθώ στου ονείρου μου τη ζάλη
πλέω μαζί σου μα έχω τη δική μου ρότα
μέχρι η αγάπη να λυγίσει το ατσάλι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2005