Ντρέπομαι

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Eυχαριστώ την Ελένη Ζιώγα που στάθηκε η αφορμή για την έμπνευση

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ντρέπομαι για τους γαλάζιους ουρανούς
για το απαλό αεράκι, το θρόϊσμα των φύλλων.
Ντρέπομαι που είδα μια πολύχρωμη πεταλούδα
να με φλερτάρει περνώντας από μπροστά μου.

Αισθάνομαι τύψεις γιατί το σπίτι που μένω
έχει τοίχους που στέκονται ακίνητοι...
Που βλέπω το κύμα να σέβεται τα όρια του
και να σκάει ρυθμικά μέ έναν επιβλητικό ρόχθο.

Έχω ανοίξει τα παράθυρα για να μπει η άνοιξη
και η μεθυστική μυρωδιά από τα λουλούδια.
Και ντρέπομαι που αρχίζω να γεμίζω με αισιοδοξία
που κάνω σχέδια μεγαλεπήβολα για το αύριο.

Κρατώ κλειστή την επίπεδη, πολύχρωμη αρένα
που κάποτε ήταν σαν κουτί και ασπρόμαυρη.
Έχει γεμίσει με εικόνες πόνου, απόγνωσης
και με ηλίθιους τίτλους για βιβλικές καταστροφές.

Σας λυπάμαι, σας συμπονάω τόσο πολύ!
Θέλω να σας φωνάξω ότι ο Θεός δε φταίει.
Η φύση Του δεν σας εκδικήται για τίποτα.
Όταν ο Θεός εκδικήται πάντα προειδοποίει...

Εύχομαι η θάλασσα να γυρίσει στις ακτογραμμές της.
Τα νέα σας θεμέλια να παραμείνουν σταθερά.
Οι πληγές σας να κλείσουν, τα δάκρυα να στεγνώσουν
Όλα να μοιάζουν σαν ένας εφιάλτης που πέρασε...

Και να βγήτε σε μιάν ανατολή με γαλαζοκόκκινα ουράνια.
Να σας φιλήσει ένα απαλό αεράκι, Θεού πνοή.
Το μόνο που να κινείται να είναι τα φύλλα των δέντρων
Και μια πεταλούδα που θα περνά από μπροστά σας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-03-2011