oι γειτονιες του κοσμου σαν και τη δικη μου

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

oι γειτονιες του κοσμου σαν και τη δικη μου
μια μερα εντελλως ξαφνικα αδειαζουν απο ζωη παλι
τι ειρωνεια.. λιγο πριν την ασυδοτη κυοφορια της ανοιξης

βαρια και σιωπηλη απο τους αλλοτε σφριγηλους θορυβους
σφιγγεται κι η ψυχη μου που διχως ενα μαυρο σημαδι πενθει
μα ολη της ειναι μιαν ενδειξη πενθους σαν τα λουλουδια στις γλαστρες
αναμεσα στα καγκελα αντικρυστα με τα ψηλα σμιγμενα χτισματα
κατω απο το φως πεθαινουν νηπενθη που ετσι κι αλλιως απο ψηλα ερχεται
αδιακοπο παντα ιδιο και παντα αλλο, γλυκο νερο στην αποντιστη μελαγχολια

οπως οι ανθρωποι οι νηστικοι αιφνης σαν τις γατες και τους σκυλους χανονται
απο την γειτονια μου απ΄τις γειτονιες ολες του κοσμου
την φολα αθωοι και ανηξεροι τρωνε απο τα πεζοδρομια και απο τα σκουπιδια
σαν ανημερα ειδη υπο το αγρυπνο ματι που δηλωνει προστατης του πολιτισμου
πισω δαμασμενος απο τις ακινητες κουρτινες της βαρβαροτητας αμεριμνος
θεωρησε πως ειναι πιο δαπανηρο να στειρωνει την ασυδοσια της
απο το να δολοφονει καθε προμηνυμα ζωης.

αορατος και ντροπιασμενος στα ερημα μπαλκονια του ο πολιτισμος
στους τακτοποιημενους απο συστηματικη ξαφνου διχως κροτο λαμψη δρομους του.
μα κυριως αδαμαστος σαν μια αλλη φωτια, υπερκοσμια δακρυζει και φωτιζει
στην ψυχη μου την ψυχη μου. κραταει στα χερια του. τις περιστασεις.
τις αδειες απο καθε ιχνος φωτος δειχνοντας τες μου δινει.
ελπιδα.. στο σκοταδι οπως διαρκως βρισκεται
ανα-γεννημενη οπως το φωτιζει να πεθαινει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-03-2011