μαζική μοναξιά

Δημιουργός: ALIROS, ΔΗΜΗΤΡΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

η μοναξιά είναι φυλακή κ οι τοίχοι της λεπίδια
φοράει τα φουστάνια της και βγαίνει μέρα νύχτα
από το χέρι με κρατεί στους δρόμους με προσέχει
το χαμηλό το βλέμμα της πρόσωπο δεν αντέχει

σαν λεπτοδείκτης τη νυχτιά το χρόνο μαστιγώνει
και μια ζωή σ' ενα λεπτό ρούχο και την απλώνει
ρούχο υγρό στη παγωνιά, ρούχο κοκαλωμένο
που το αρνείται η ψυχή και είναι παρατημένο

ένας αέρας φύσηξε κ κλείσθηκε η πόρτα
κ έμεινα χωρίς κλειδί κ πως θ ανοίξω τώρα
πότε μου φταίει ο καιρός πότε η κοινωνία
πότε που δεν έδωσα στο τίποτα αξία

σ αυτό το περιθώριο χιλιάδες κουμπωμένοι
γυρίζουν σα φαντάσματα σα στεναγμοί χαμένοι
μόνος μου γεννήθηκα και μόνος θα πεθάνω
μα απ τη μαζική τη μοναξιά δεν έχει παραπάνω


τρέξε καρδιά ξυπόλητη μικρο μου αλητάκι
κι άνοιξε το παράθυρο από το μπαλκονάκι
κανε τη πρώτη κίνηση κι η μοναξιά θα φύγει
άφησε ένα χαμόγελο κι ο ήλιος δε θα δύσει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-03-2011