Αιώνια απαλλαγή

Δημιουργός: ptoumassis, Παναγιώτης Θ. Τουμάσης

Ποίημα που περιμενει τον τραγουδοποιό του

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάποιων θανατοποινιτών
τ’ αργό των στίχων,
τραβά στριγκές γραμμές στων τοίχων
τ’ ακατανίκητο μπετόν,
το φως χαμένο της αυγής
κι είναι σπατάλη,
να ξεπροβάλεις το κεφάλι
σε λαβυρίνθους ευαγείς.

Ζέχνοντας όλος μ’ ασετόν
σπαρνών και βήχων,
κλειστός εξ απαλών ονύχων
κι απ’ αναρίθμητων ετών,
να θες μ’ απόγνωση να βγεις
στον κόσμο πάλι,
μα να κατρακυλάς στη ζάλη
και στην ανυπαρξία της γης.

Της απομόνωσης κοιτών
ερήμην ήχων,
θωρείς τη μοίρα των δυστύχων
κι ύστερα μένεις μετ’ αυτών,
για να μπορεί κοντολογίς
ο νους να ψάλλει,
μέχρι την ώρα τη μεγάλη
της αιώνιας απαλλαγής.

Π.Θ.Τουμάσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-07-2011