Συμπυκνωμενη ανασφαλεια

Δημιουργός: Υπερευαισθητηρας, Γρηγόρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κάθε που νυχτώνει
περπατώ ξυπόλητος
στα ερείπια βαυκαλιστρας μέρας.
Έρημος
στην πολίχνη αυτή
τη χτισμένη με χρόνο.
Περιδεης
ματωνω τα ακρα μου
γαντζωμενος σε τοίχους αιθαλομιχλης.
Γλοιωδεις πόθοι ξεγλιστρούν
απ' τα ραγισμενα μάτια μου.
Αναπολώ
τα υπερθερμα χάδια
που βγαιναν απ' τις καμινάδες
των πετρινων συμπερασμάτων.
Κι ετσι
με ξαναζεσταμενα νανουρισματα
αποκοιμιζω την έλλειψη
σε στρώματα εκταφιασμενης αντίληψης.
Μα δεν αρκεί.
Στα ξεσκεπα χαμωγεια της χαράς
ξαποσταινω
και προετοιμαζω το επόμενο όνειρο.
Είναι λέει
η κατάλληλη εποχή
για τη συγκομιδή δακρύων
στην ανεμοσπαρμενη
νεκρώσιμη χωροταξία μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-07-2011