Στον Κώστα Ουράνη

Δημιουργός: dr.rockthan, θανασης κρουσταλης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Απόψε θα σταθώ εμπρός στο έκπαγλο σου πνέυμα
σαν φώτιζε πολύβουο τις νύχτες μου για χρόνια,
σβηνει το φως ο ορίζοντας, σαλέυουνε τα αηδόνια
στον μαυρο τον στερνό χορό, στων θυμησών το γέυμα.

Σ΄ένα κερί που στίβαξε, ο νους την αθωότη
κάθισα πλάι να θυμηθώ την άχαρη ζωή μου,
σάμπως να μην την ήθελε μαζί της η ψυχή μου
και την εσκορπισε 'αδικα, την τρυφερή μου νιότη.

Στις αγιες τις σελίδες σου , στα ποίηματα τα αιώνια
είδα τον κόσμο να βοά, στο διάβα των καιρών του,
καθώς σιγά πικράνθιζε στους ρόζους των χεριών του,
άνθια που γίναν νηπενθή, σαν πέρασαν τα χρόνια.

Μελαγχολία εχω γλυκιά, όμως καθώς σκυρτάει
μέσα στο λάγνο της νυχτιάς, ο λόγος ο γλυκός σου,
θαρρείς το έρεβος σκυφτά , να γίνει αδερφός σου,
στο χάδι της ανάγνωσης που πέρασε και πάει.

Κι ο θάνατος που κέρασες, στις στύλβουσες γραφές
τόσος είναι που εύχεσαι ,για πάντα να πεθαίνεις
χωράει στην παλάμη σου, το φως της οικουμένης
κι ότι εχάραξες να πείς , δεν έφυγε ποτές.



Θανάσης Κρουστάλης[/I][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2011