Άστρόσκονη

Δημιουργός: merlin17254, Γιωργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άστρόσκονη

Άστρόσκονη στό πιάτο μου,μαζεύτηκε καί πάλι.
Τήν γεύτηκα καί μ έπιασε ή ίδια,γνωστή, ζάλη.
Φαντάστηκα πώς ήμουνα, χωμένος σέ μιά τρύπα,
μέ δυό ίνδιάνους γέροντες, πού κάπνιζαν μιά πίπα.

Σκαμμένο είχαν πρόσωπο καί ζαρωμένα μάτια,
μά τής ζωής έγνώριζαν, καλά τά μονοπάτια.
Λόγια πολλά δέν έλεγαν καί σπάνια μιλούσαν.
Τόν ήλιο πού άνέτειλε, συνέχεια κοιτούσαν.

Γελούσανε μέ τά πουλιά, πού παίζαν στόν άέρα.
Τής φύσης τά καλέσματα, πού γέμιζαν τήν μέρα.
Άγκάλιαζαν τόν άνεμο. Τ άρώματα ρουφούσαν,
τών δένδρων καί τών λουλουδιών. Μύριζαν καί μεθούσαν.

Κάποια στιγμή τά μάτια τους, έπέσανε σέ μένα,
πού στήν γωνιά καθόμουνα, μέ τά φτερά κομμένα.
Μέ θλίψη καί συμπάθεια, τήν πίπα μού προτείναν
καί όλα μου τά προβλήματα, σκόνη εύθύς έγίναν.

Μιά ρουφηξιά χρειάστηκε, όλα νά τά ξεχάσω
καί σ΄άλλη, νέα, διάσταση, τελείως νά περάσω.
Ξημέρωσε καί βρέθηκα, πάλι προσγειωμένος,
πίσω στά μέρη τά παλιά, όπου ήμουν μαθημένος,

μές στήν ζωή ν άγκομαχώ, μέ άγχος καί προσπάθεια,
μέσα σέ κόσμους δύσκολους, στρωμένους μέ άγκάθια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-09-2011