Ο ποιητής κι η αγάπη

Δημιουργός: DETOBON

Προσωπική μετάφραση από τα ρουμανικά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Nichita SΤĂNESCU (1933-1983)/ Νικήτα ΣΤΑΝΕΣΚΟΥ


Ο ποιητής κι η αγάπη


Αδυνάτισες και ψήλωσες πολύ
Κι ένα αίσθημα σε τυραννάει κρυφό
Κι είσαι πέρφανος και το βαστάς στον ώμο
Σαν έναν αγέρωχο χρυσαετό


Και μακρύ το βλέμα σου περνάει
Πέρ’από τα τοίχοι και τις κλειδωνιές
Και σε μιά πέτρινη όψη σταματάει,
Με γραμμένα φρύδια, πολλαπλές φορές.


Τότε αρχίζουνε αγώνες, μάχες
Με φαντασιώδεις αρπαγές,
Γερνει η ώρα και περνάει
Με στιγμές όλο και πιό αργές.


Και περνάνε χρόνια και κρατάς ακόμα
Στον ώμο σου τον αγέρωχο χρυσαετό,
Μόνο που μέσα του οι στιγμές περνάνε
Τώρα με πιο γλήγορο ρυθμό.


Από τον τόμο Μια Οπτασία των Αισθημάτων, 1964
[I][B][/B][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2011