Μια χάρτινη πόλη

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα βράδια στήνω κάτι πύργους ολοχάρτινους
μια πόλη αλλιώτικη, με στίχους ξεχασμένους.
Που άλλοι την κλαίνε για καμένη μες στο τζάκι τους
κι άλλοι τη βούλιαξαν σε έρωτες πνιγμένους.

Μα εμένα η πόλη μου αντέχει κι ας τη μούσκεψαν
μάτια που κλάψαν’ τη φωτιά και τη βροχούλα.
Την εκκλησιά της οι ανέραστοι, δεν τούρκεψαν
κι ας ανεμίζει μες το αίμα η σημαιούλα.

Είναι το κόκκινο που τρέφει τους αιώνες μας
το ρητορεύουμε για χρόνια, ειν’ η αγάπη.
Είναι η γλώσσα που υπερβαίνει τους κανόνες μας
των ποιητών, έχει γεμίσει το κιτάπι.

Γι’ αυτό τα βράδια που οι πύργοι μου ορθώνονται
περιπατώ μέσα στην πόλη μου γελώντας,
Γιατί το ξέρω πως εκείνοι που λυτρώνονται
είναι εκείνοι που πεθαίνουν αγαπώντας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2011