-πορσελάνινες φιγούρες-

Δημιουργός: MaryVeg, Mary Loukιsa

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Εκεί που τα δικά σας πρέπει απαγορεύουν,
η αξιοπρέπεια υπαγορεύει αδιαφορία.
Βουβός θρήνος, ενδελεχής κι απότομος.
Τούτος ο θρήνος συνοδεύει κάποια πεζοδρόμια.
Μιλώ για τα πεζοδρόμια της Πατησίων.
Για τα πεζοδρόμια της κάθε Πατησίων.
Υγρά, σκοτεινά, διαλυμένα, αφιλόξενα πεζοδρόμια.
Στολισμένα με ραγισμένες πορσελάνινες φιγούρες.
Φιγούρες κουρελιασμένες,
ντυμένες με φτηνά σατέν, προσποιητά χαμόγελα και κοκκινάδι.
Ακροβάτησες πανύψηλων τακουνιών,
με πέλματα πληγιασμένα απ’την ορθοστασία.
Φιγούρες με μάτια στεγνά από δάκρυα.
Δεν κλαίνε οι πορσελάνες.
Απλά αποδέχονται την εμπορευματοποίηση τους.
Δεν έχουν απαιτήσεις οι πορσελάνες.
Μονάχα διακοσμούν την μοναξιά των καλοπληρωτών τους.
Δεν μιλάν οι πορσελάνες.
Το βουλώνουν από τον φόβο των νταβατζήδων τους,
και μοναχά, ακούνε τις ανούσιες ιστορίες των αγοραστών τους.
Δεν αντιδρούν, δεν αντιστέκονται οι πορσελάνες.
Η μοναδική αντίσταση τους έγκειται
στην αποχώρηση από τούτη την κτηνωδία.
Όχι επειδή τους αρέσει,
μα επειδή ο φόβος στοιχειώνει κάθε λειτουργία τους.
Αξιοπρεπείς μέσα στην θλίψη τους οι πορσελάνες.
Αξιοπρεπείς μέσα στην τόση αναξιοπρέπεια,
που τους προσδίδει η κανονικότητα.
Αδιάφορες για την κοινωνική κατακραυγή που υπομένουν.
Αδιάφορες για τα βήματα που τις πλησιάζουν.
Αδιάφορες για το ξύλο που τρώνε.
Αδιάφορες για τα παγωμένα πεζοδρόμια.
Εξάλλου δεν έχουν σημασία όλα τούτα.
Σημασία έχει που δεν έθαψαν την ελπίδα τους
μέσα στα κοιμητήρια του νου.
Ακόμη ελπίζουν οι πορσελάνες,
πως κάποια μέρα θα δραπετεύσουν απ΄τα πεζοδρόμια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-10-2011