Κι ο θάνατος καρτερεί ακόμα στις πληγές

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

Καλημέρα σε όλους...ένα ακόμα μαύρο Σαββατόβραδο ...καταφθάνει!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γύρισα μόλις, απ'της πίκρας το ιατρείο,
μου’πε ο γιατρός, η εξέτασή μου αρνητική,
κι όμως αισθάνομαι, πως έχασα το πλοίο,
'κεινο που δίνει, το εισιτήριο στη ζωή.

Είναι φορές, που η αρρώστεια με διαλύει,
κύματα μοιάζουν, κάτι σκέψεις βροχερές,
σαν απ'τα δάκρυα, ο νους μου παραλύει,
κι ο θάνατος, να καρτερεί ακόμα στις πληγές.

Το μαύρο χρώμα, των φτερών μου,
δείχνει να ζω, μέσα σε κόσμο που πονά,
θέλω για λίγο, ν'απαλλάξω τ'όνειρό μου,
χρώμα χαρούμενο να πάρω, απ'τη χαρά.

Να'χω το κόκκινο, της φλόγας και του πάθους,
κι ούτε μια στάλα να'χω αίμα, απο μαχαιριά,
να διώξω θέλω, τούτες τις σκέψεις του θανάτου,
με κάποιο φάρμακο, που τρώει τη λησμονιά.

Δεν βρίσκω άλλα περιθώρια, ψυχή μου,
είμαι πουλί, όμως δεν έμαθα στον ήλιο να πετώ,
να σβήσω θέλω απο τις μνήμες, την ζωή μου,
και να διαγράψω, αυτό το έρμο παρελθόν.

Είναι φορές, που η μοναξιά μου σιγοκλαίει,
πέλαγο μοιάζει, η κάθε σκέψη τις νυχτιές,
σαν απ'τα δάκρυα, το σώμα μου επιπλέει,
κι ο θάνατος, να καρτερεί ακόμα στις πληγές....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2005