Κόκκινο

Δημιουργός: επισκέπτης

Κόκκινο, με άλλα λόγια ντροπή, με άλλα λόγια συγγνώμη...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φορώ στα μάγουλα το κόκκινο και ρίχνω τα μάτια στο χώμα.
Πώς να σταθώ σήμερα απέναντί σου;
Τα χέρια δεν έχουν τίποτα καλό να δώσουν,
τα χείλη τίποτα όμορφο να προφέρουν.
Όποια κίνηση και να κάνω προκαλεί πόνο.
Πρώτα σ' εσένα κι έπειτα σε μένα.
Πόνο κι απογοήτευση.
Η αγωνία μου είναι μεγάλη.
Θ' αναστηθεί άραγε ποτέ ξανά το λουλούδι ανάμεσά μας;
Εκείνο το λουλούδι που σπάταλο καθώς ήταν
σκόρπαγε τ' αρώματά του δεξιά κι αριστερά
κερνώντας μας θαύματα.
Εμείς το καλλιεργήσαμε, το ποτίσαμε και το φροντίσαμε,
όμως στην κρίσιμη στιγμή δεν το προστατέψαμε όπως έπρεπε.
Ίσως και να νομίζαμε πως δε χρειαζόταν προστασία,
ίσως και να το θεωρούσαμε πολύ δυνατό, άτρωτο.
Πόσο λάθος κάναμε…
Το λουλούδι της αγάπης δεν είναι ποτέ άτρωτο.
Κι αν κάποιος το πιστέψει αυτό,
αν νομίζει πως εκείνος έχει στην κατοχή του
ένα λουλούδι άτρωτο,
τότε σίγουρα το δικό του λουλούδι είναι πλαστικό.
Δεν σκορπίζει αρώματα, δε μοιράζει θαύματα.
Είναι ένα άκαμπτο αντικείμενο που πεθαίνοντας
δεν αφομοιώνεται απ' το χώμα για να χαρίσει
μια όμορφη ανάμνηση όπως θα έπρεπε,
αλλά μένει εκεί στημένο, ακίνητο κι ανέκφραστο,
μια παραφωνία στο χώρο, να σκονίζεται, να βρωμίζει
ώσπου να καταλήξει σε κάποιον σκουπιδοτενεκέ.
Μέχρι να μάθουμε λοιπόν πώς να προστατεύουμε
ένα αληθινό λουλούδι, αφού το έχουμε πρώτα αναστήσει,
θα είμαστε ανέτοιμοι για την αγάπη…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-11-2005