Όρκοι Ζωής

Δημιουργός: lactula26, Στέλλα Κ./Faceb:Stella Kampani

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ορκίστηκα μία βραδιά να σπάσω την καρδιά μου
Μα η Ζωή δε ρώτησε γι’ αυτά τα σχέδιά μου .
Ήρθες μια νύχτα ξαφνικά κι ονειρικά κοιτάζεις.
Μου δίνεις λόγια και στιγμές , φιλιά και μ’ αγκαλιάζεις .
Νιώθω μια ζάλη να κυλά αργά μες στο κορμί μου.
Νιώθω κρυφά πως η καρδιά ξαναχτυπά ζωή μου.
Μεθάω απόψε απ’ τα φιλιά κι από τ’ αγγίγματά σου
Κι αναρωτιέμαι είν’ όνειρο ή όντως ζω κοντά σου;


Κοίτα στα μάτια μου βαθιά, θα δεις την ύπαρξή σου.
Κι αν σ’ έχασα μία βραδιά , για πάντα είμαι δική σου.
Τι κι αν οι ώρες μας μικρές; Μεγάλες οι ψυχές μας.
Κι αν χώρια είναι οι καρδιές, θα ζουν στις προσευχές μας.


Ορκίστηκα μία βραδιά να σβήσω τα όνειρά μου
Μα η Ζωή ξεχάστηκε και σ’ έφερε κοντά μου.
Τα δευτερόλεπτα μετρώ και τόσο λίγα μοιάζουν .
Μα σαν μετρώ χαμόγελα , τα’ άπειρο τ’ αγκαλιάζουν.
Σχέδια κάναμε πολλά και νιώθω ευτυχισμένη.
Ερωτευμένη ένιωσα, σε σένα χαρισμένη.
Ξάφνου η Ζωή θυμήθηκε πως χάρισε ευτυχία
Κι έτσι απλά, σε μια στιγμή σκόρπισε δυστυχία.


Κοίτα στα μάτια μου βαθιά, θα δεις την ύπαρξή σου.
Κι αν σ’ έχασα μία βραδιά , για πάντα είμαι δική σου.
Τι κι αν οι ώρες μας μικρές; Μεγάλες οι ψυχές μας.
Κι αν χώρια είναι οι καρδιές, θα ζουν στις προσευχές μας.


Ορκίζομαι στα μάτια μου δική σου πως θα νιώθω.
Μία ζωή, σ’ όποιο κορμί κι αν θα με παραδώσω.
Γελάστηκα εγώ λοιπόν απ’ τη Ζωή την ίδια
Γιατί όλα τα χαμόγελα ήταν γι’ αυτήν παιχνίδια.
Μη μου λυπάσαι , μη μου κλαις. Μονάχα να θυμάσαι:
Μία καρδιά θα σ’ αγαπά όσο μακριά και να’ σαι.
Και αν κι οι δυο καρδιές πονούν και γίνονται κομμάτια,
ας μείνει ο έρωτας κρυφός στα παθιασμένα μάτια.


Κοίτα στα μάτια μου βαθιά, θα δεις την ύπαρξή σου.
Κι αν σ’ έχασα μία βραδιά , για πάντα είμαι δική σου.
Τι κι αν οι ώρες μας μικρές; Μεγάλες οι ψυχές μας.
Κι αν χώρια είναι οι καρδιές, θα ζουν στις προσευχές μας

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-01-2012