βροχή

Δημιουργός: lady starlight

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απ' το παράθυρο κοιτάζω τη βροχή,
πάνω στο τζάμι λέξεις άγνωστες να γράφει.
Πιάνω σταγόνες να μετρώ απ' την αρχή,
όμως το μέτρημα στο τέλος πάει στράφι.

Χαμένο βλέμμα στην αγκάλη τ' ουρανού,
εκεί που πιάνει να γεννιέται το σκοτάδι.
Κι εγώ ολόκληρος μια στάλα του κενού,
σαν από ξύλο σαπισμένο πια καράβι.

Μία ευχή μου ξεπηδά πριν εκραγώ,
μα σ' ένα σύννεφο επάνω αποκοιμίεται.
Και η αγάπη που ορκίστηκα να βρω,
τραγούδι έγινε κρύφα να τραγουδιέται.

Γράφει ο ήχος της βροχής τη μουσική,
μια μελωδία που αγγίζει τη ψυχή μου.
Πόσο μεγάλη μοιάζει να 'ναι τούτη η γη,
όταν δεν έχω αυτή που θέλω εδώ μαζί μου.

Μία φωτιά που μου πυρώνει το κορμί,
κι ένας καθρέφτης απ' ομίχλη σκεπασμένος.
Να 'χαν τ' αστέρια τη δικιά μου την ορμή,
να με φωτίζαν να μη μείνω ξεχασμένος.

Μόνο εκείνη να 'ταν σήμερα εδώ,
να τη κρατώ και τα μαλλιά της να μυρίζω.
Δε με πειράζει αν θα κρυώσω, αν θα βραχώ,
φτάνει η νύχτα να με βρει να τη κοιμίζω.

Είν' ο ορίζοντας διαρκώς πιο μακριά,
σα λάμψη τρέχω μα ποτέ δε τον αγγίζω.
Κι αφού σταμάτησε να βρέχει τώρα πια,
μάλλον εγώ είμαι ο μόνος που δακρίζω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-02-2012