Ποτέ μην ζεις για το αύριο

Δημιουργός: Πριγκιπας

δεν θυμόμαστε ημέρες αλλά στιγμές.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Mαδούσες φύλλα γιασεμιού απόγευμα Τετάρτης
μιας άνοιξης που κέρναγε κρασί αγιον ορείτικο
όταν νεραϊδες λουζονταν σε λίμνες τις αγάπης
και εσύ μεθούσες με σκοπό στα χείλη σου αλήτικο

'Ηταν τα μάγια φεγγαριού που κένταγαν την πόλη
καθώς στους δρόμους πέφτανε κάλυκες απο ρόδα
μούσα μου αμαρτωλή που σε ζηλεύουνε όλοι
απόψε σ' ονειρεύομαι στου χρόνου τα ρολόγια

Ποιός άραγε να θυμηθεί το χρώμα των ματιών σου
και της καρδιάς τον αμανέ που ευώδιαζε τα στήθη
μικρός σε βρήκε αργιλές στη πλάνη των καιρών σου
να μπαινοβγαίνει το παρόν στου έρωτα την λήθη

Και εγώ που σκίζω την χαρά στην άχαρη ζωή μου
σαν τρελαμένος ποιητής που το κορμί σκοτώνει
με σύντροφο την τρέλα μου μαζί και λογική μου
στην δύση της αλήθειας μου τι μου ξημερώνει

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-02-2012