-πιστεύεις ότι αυτή είναι η αληθινή σου αγάπη

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B][I]Αυτή είναι ερωτευμένη με εμένα.
Εγώ τη συμπαθώ πολύ.
Γυρίζω στα αριστερά μου και τη βλέπω δίπλα μου ντυμένη νύφη.
Fuck- fuck-fuck.
Ο Χιού Γκραντ χτυπάει το κεφάλι του πάνω σε ένα ράφι με σταυρούς μέσα σε μία καθολική εκκλησία.
-Fuck-fuck- fuck.
Βλέπω και ξαναβλέπω τις προτελευταίες σκηνές της ταινίας.
-Πιστεύεις ότι αυτή είναι η αληθινή σου αγάπη?
-Όχι.

Μέσα σε ένα όνειρο της νύχτας ένοιωσα το συναίσθημα.
Και ήταν απερίγραπτο.
Σαν πόθος και μουσική μαζί.
Σαν έρωτας που προυπήρχε.
Σα νοσταλγία για μιά πατρίδα.
Σαν όλα μαζί τα ευχάριστα συναισθήματα πολλαπλασιαζόμενα επί εκατό.
Επί χίλια.

Αυτή, ξέρω ότι είναι αυτή, ίσως κάποτε να το υποψιάστηκε.
Κάποτε διασταυρώθηκαν οι ματιές μας για ώρα πολύ.
Ίσως να περίμενε μία κίνησή μου.
Ίσως αν την είχα κάνει...
Και ίσως κοίταζε απλά πίσω από εμένα, γενικά και αδιάφορα.
Και μία ημέρα θα με καλέσει στο γάμο της με κάποιον Γιώργο, Δημήτρη, Κώστα.
Ή ακόμα χειρότερα, Γιάννη.
Και εγώ θα βρίσω μία τις αιώνιες υποσχέσεις και μία εμένα.

-Κανείς δε μπορεί να κάνει κάτι για αυτό.
Η φιλία δεν είναι και άσχημο πράγμα ξέρεις.

Ήξερα ότι ήταν αυτή από τη πρώτη στιγμή που την είδα.
Σα να την ήξερα από μία προηγούμενη ζωή.
Και αναρωτιέμαι πόσες ακόμα ζωές θα υπάρξουν που θα τη χάνω.
Δε θα έρθει να κτυπήσει τη πόρτα μου βρεγμένη ως το κόκκαλο.
Και εγώ θα κάνω μοναχικούς περίπατους στη βροχή χωρίς ομπρέλλα.
Μερικές φορές θα είμαι χαρούμενος με κάτι ανεξήγητα.
Και άλλες ένας απότομος γέρος και στριμένος.
Μισάνθρωπος που θα κρύβεται μέσα στις σιωπές.
Τυλιγμένος από ένα πέπλο βαρύ καπνού τσιγάρου.
Θα υπάρχουν πάντα τα βιβλία και οι λευκές κόλλες μπροστά μου.
Κάποιες νοσταλγικές μουσικές.
Και η εικόνα της.
Τα μάτια της όπως βυθίστηκαν στα δικά μου ένα βράδυ.

Στις πιό αγαπημένες ταινίες που ταυτιζόμουν σχεδόν σε όλα με τον ήρωα
που υποδυόταν ο Χιου Γκράντ στο τέλος κέρδιζε η αληθινή αγάπη.
Εμένα μου αρκεί που κατάλαβα πως είναι να είσαι πραγματικά ερωτευμένος.


Υ.Γ. και μη ξεχνιόμαστε, σήμερα όλοι στο Σύνταγμα, είναι η τελευταία ευκαιρία μας.
Αν όχι σήμερα, πότε?

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-02-2012