Ελπίδα χαραυγής

Δημιουργός: vero_, Βερόνικα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μπόρες, θύελλες στου ονείρου τη σιωπή,
που σαν διαβεί ο ήλιος τα λόγια τους σαλπάρουν.
Δυο καράβια μιά ευχή απ' το χάρτη τους θα πάρουν
να ζήσουν πια ελεύθεροι στου ανέμου την αυγή.

Μάχες και όπλα τον πόνο θα χαζέψουν,
λοξά θα δουν απ' τα βουνά το φόβο από' να ύψος.
Ύστερα από αγέρωχοι ίσως αλλάξουν ύφος
και πέσουν σαν δροσοσταλιά στον πάτο της ζωής.

Χρόνια φεύγουν μα ατάραχες πυξίδες
δείχνουν πάντα βόρεια και μένουνε στο χθες.
Ως αύριο αξημέρωτο ειρήνη πες πως θες
και ίσως σ' ακούσει σύντομα και ελπίδα να σου φέρει.

Σκλάβα μάνα μες το δάκρυ σου βουλιάζεις.
Δρόμο φυγής ψάξε να βρεις στα βάθη της αβύσσου.
Δε θα σ' αφήσω να πνιγείς, μου ανήκει η ζωή σου
και έστω χωρίς σωσίβιο θα πλέω στα ρηχά.

Είναι ο χρόνος ένα αβάσταχτο ταξίδι.
Κι αν το εισιτήριο χάθηκε, δε θα' χει επιστροφή;
Ερώτημα της μοίρας με ασάλευτη πλοκή
που σαν διατυπώνεται φοβάται το μετά.

Βλέπω χρώματα στ' ονείρου μου την πλάνη.
Φαντάζουν όμορφα σε μια άσχημη αστασία.
Ίσως αυτά να δώσουνε στην τόση αταξία
ένα τέλος αίσιο, έργο χαραυγής.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-03-2012