Μάλλον θα τρέχω όσο ζω

Δημιουργός: CHRISTOS P

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάλλον θα τρέχω όσο ζω, και σας το γράφω σε πεζό


Η ρίμα μου μπερδεύτηκε σαν φλόκος, το ποίημά προέκυψε χαζό, βαρέθηκα να είμαι στιχοπλόκος και είπα να το ρίξω στο πεζό !..
Έτσι, το πόνο μου θα πω, , για όσα τόσο αγαπώ, με λέξεις πού ‘χουνε αξία, και όχι ομοιοκαταληξία..

Και προς το αίσθημα μιλώ που μου πασάρισε χυλό και μ’ έχει κάνει σαν τρελό σε μαύρες πόρτες να κυλώ…

Μ’ ήθελες μόνο στρατιώτη, χωρίς «γιατί» χωρίς «διότι» και μ’ έκανες μεγάλο πότη, και της καρδιάς μου Δον Κιχώτη.
Μωρό μου, με είχες πάντα «προσοχή», μα πήρα ανάποδη στροφή και ξέμακρα από την μόδα, έβαλα τ'’ όπλο «παρά πόδα» κι ύστερα το ‘βαλα «επ’ ώμου». Αφού δεν σ’ άρεσε η αυγή, κι ήθελες πιότερη κραυγή και όχι κρίση διαυγή… ε ! πάρε τώρα ό,τι βγει..
Όμως εσύ ήσουν μουλάρα γεμάτη σκέρτσο και φανφάρα, ποια τύχη θα ‘χω λέω, άρα ; αχ .. πού ‘μπλέξα με τέτοια φάρα…
Πάλι το ζήτημα το θίγεις και μαχαιριές πάλι μου μπήγεις, με κέρασες καημούς στο πιάτο -δεν με σεβάστηκες, ρε νιάτο. Ήμουνα φρόνιμος στις πράξεις και ο καλύτερος της τάξης, μα εσύ με δούλευες γαζί.. (Να ζει κανείς ή να μη ζει !.. ) Ήμουν καρπός του παραδείσου και μέρος της συγκομιδής σου, μα εσύ με τις διαστροφές πήρες ανάποδες στροφές... Θα στερηθείς τα μαλιμάτια, θα χάσεις λούσα και παλάτια, δεν μένω εδώ να με κοιτάς που έγινα και κερατάς !.. Κι όσο με διώχνεις θα πεισμώνω πιο σθεναρά κι από έναν όνο, γεια σου κι αντίο θα σου πω, τρέχω μακριά, μα σ' αγαπώ !...

Αααα… το να γράφεις δίχως ρίμα, είναι απλό, και είναι κρίμα πού ‘χα την σκέψη μου τον στίχο, κι όχι στης αίσθησης τον ήχο….
Μες στου πεζού αυτή την σφαίρα αρμέγω μπόλικο αθέρα και παίρνω ολόφρεσκο αέρα !
Άντε, λοιπόν και καλημέρα !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-04-2012