Διαχρονική ζωή

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαζεμένοι όλοι πάλι,
στο πάρκο Ελευθερίας,
τρεις χιλιάδες χρόνια μετά.
Αμυδρές αναμνήσεις,
ανεξίτηλες αισθήσεις.
Το γρασίδι, απαλό κρεβάτι της γης,
το φτηνό κασετόφωνο στο τέρμα.
Εμείς να φανταζόμαστε, πως είμαστε σε συναυλία,
διάσημοι και ταλαντούχοι, λίγο ως πολύ,
με το κοινό να παραληρεί.
Φωνάζουμε δυνατά,
τα σημεία των τραγουδιών που γνωρίζουμε απέξω,
μουρμουρίζουμε τον ρυθμό στα υπόλοιπα.
Οι μπύρες, έρχονται από κάπου,
τα τσιγάρα, τα παίρνουμε από κάπου.
Είναι καλοκαίρι.
Είναι μιά νύχτα μαγική
κι είναι αξέχαστο το πρώτο φιλί
κι οι πρώτες εικόνες,
καθώς ανοίγουμε πάλι τα μάτια.
Όσα χρόνια κι αν πέρασαν,
όσο απ’ τη συνήθεια τα νοήματα κι αν γέρασαν,
το πάρκο Ελευθερίας παραμένει,
παντοτινή επιστροφή στο σπίτι.

Ευχαριστώ Γιοσιχάρου,
είχες τελικά δίκιο:
Η ζωή δεν έχει κανένα νὀημα,
εκτός απὀ το να την ζεις.

Συγχωρέστε με,
αν, τελικά,
με βρήκαν αγκαλιά με την κόρη του Βασιλιά,
την μονάκριβή του,
γυμνοί και οι δυό, γυμνοί ως την ψυχή,
κουλουριασμένοι ο ένας μέσ’ τον άλλο,
αχώριστοι σαν βαρώνοι της μαφίας,
μισοπεθαμένο εμένα απ’ τη σοφία,
μισότρελλη εκείνη απ’ την έκσταση,
τις δυό ξελιγωμένες μας γλώσες,
να κοροϊδεύουν τον σύμπαν
και να χτίζουν τους καινούριους Θεούς.

Ευχαριστώ Γιοσιχάρου,
είχες, τελικά, δίκιο:
Η ζωή δεν έχει κανένα νὀημα,
εκτός απὀ το να την ζεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-04-2012