Λήθη

Δημιουργός: Yol

Ρώτησα δύο μαθητές μου τι γιορτάζουμε την 28η Οκτωβρίου. Ο ένας είπε "μήπως... που ήρθε (!!) η δικτατορία;" και ο άλλος "ε... αυτό με τους Τούρκους;" Είναι τερατώδες...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άντρες – εγγόνια αγωνιστών, τρισέγγονα ηρώων,
παιδιά Παιδιών που πάλεψαν μ' αγέλες άγριων ζώων
Τριάντα χρόνια δε μετρούν από τη γέννηση τους
κι άλλο όνειρο δεν έχουνε, παρά τη βόλεψή τους.

Αντί να υψώσουν τη γροθιά, να λύσουν το μαχαίρι,
τα στήθη να προτάξουνε, του εχθρού φιλούν το χέρι
και μια ψυχή έχουν, μια φωνή, κι ένα κορμί ορθώνουν,
του ποδοσφαίρου αρχηγούς όταν αποθεώνουν.

Γυναίκες – άξιο ταίρι τους, με άδειες συνειδήσεις
των μεσημεριανάδικων ρουφάνε τις ειδήσεις
με μαύρες πέτρες έλουσαν το διάβα τόσων χρόνων
πετριές, ξυλιές στα κόκαλα αθάνατων προγόνων

Τ' αυτιά τους δεν τ' αγγίζουνε οι επιθανάτιοι ρόγχοι
όσων με αίμα κτήθηκαν, φωτιά, λόγχη στη λόγχη
Το πνεύμα, ατάιστο, ατροφεί, ο νους βαθιά σε κώμα
δεν έχουν άλλο ιδανικό από το τέλειο σώμα.

Και τα παιδιά – καρποί εποχής ιδανικών χαμένων
που όνειρά τους έγιναν τα όνειρα των Ξένων
παιδιά που δε γνωρίζουν γη άλλη από το πι-σι τους
και μουσική ψηφιακή από τα εμ-πι-θρι τους

η γλώσσα τους σκαλίστηκε από τις γλώσσες Άλλων
στην όχθη – ανυποψίαστα – βουτούν, δεινών μεγάλων,
Πατρίδα, αγώνες κι αριθμοί, αδιάφορα μπλεγμένα
μπέρδεψαν και το εξηνταεφτά με το εικοσιένα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-05-2012