βυζαίνοντας λαίμαργα η πένα…

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

γράφω με νεκρά γράμματα…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άνευ παιδείας οι νύχτες…
σε αμβλείες γωνίες…
επιστήμης σκαρίφημα…
κυκλώνουν την έξοδο…
ορίζουν το οξυγόνο…
χωρίς λύσεις…
παραβατικότητα χρόνου…
σε ανυπότακτα φανάρια…
από χρήση δεσμοφύλακα…
ατσάλινου διακόπτη…
ροής…
φυλακής…
σκότους…

Αποδυναμώνεσαι…
σαν ορφανό σπουργίτι…
χωρίς στέγη…
χωρίς κηδεμόνα…
εγκλωβίζεσαι…
στα γαμψά νύχια…
του φόβου…
σιωπές…
αναπαράγουν…
θαλαμηγούς χωρίς πυξίδα…
το ραγισμένο πηδάλιο…
σφάζει ασύμμετρα…
τα δάχτυλα κρέμονται…
αφή πόνου…
εσωτερικές δονήσεις κραυγών…
στην άδεια δεξαμενή…
της θολής όρασης…

Συντρίμμια οι προσ-ευχές…
αποκαθηλώνονται…
στο μνήμα της άρνησης…
στην επανάσταση των αξιών…
τσαλακωμένα μανιφέστα…
στον διασυρμό του όχλου…
ποδοπατούν…
σχηματίζοντας κρατήρες …
σκορπίζοντας νάρκες…
στο οροπέδιο της Ζωής σου…

Κι εσύ…
σκουπίζεις το αίμα…
μ’ ένα πυρπολημένο λάβαρο…
κόντρα στους Θεούς…
ακυρώνοντας νόθες λιτανείες…
διαγράφοντας …
την «πίστη» των άπιστων…
πνιγμένος…
σε ξόρκια και κατάρες…

Κι εσύ…
ποιητή…
αποταμιεύεις πλαστές δοξασίες…
σε κίβδηλα ευαγγέλια…
γράφεις με νεκρά γράμματα…
στίχους καρφωμένους…
απ’ ατσάλινα μαχαίρια…

Κι εσύ…
ποιητή…
αποπλανείσαι απ’ την νύχτα…
σ’ ένα λιμάνι χωρίς προβλήτα…
γκρεμίζοντας τον φάρο…
που έλκει ναυάγια…
βυζαίνοντας λαίμαργα η πένα…
το δικό σου αίμα…
χαράζοντας τις δικές σου σάρκες…
συντροφιά…
μ’ έναν νταβατζή Μορφέα…
που μαστιγώνει την νύχτα σου…

Κι εσύ…
ποιητή…
αντι-γράφεις…
της νύχτας…
τον θάνατο…

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-05-2012