Αν θέλεις να γράψεις ένα αριστούργημα (ii)

Δημιουργός: zpeponi, Νικος

(ένας τρόπος)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άρπαξε απ’ τα μαλλιά την πίστη,
για ένα καλύτερο αύριο,
την ώρα που περνά μπροστά σου,
χοροπηδώντας σαν γέννα.
Μην αφήσεις να σε παρασύρουν,
όλοι εκείνοι,
που τους έχουν παρασύρει άλλοι,
που τριγυρνούν με μαυρισμένη καρδιά
κι αλυχτούν,
σαν λυσσασμένα σκυλιά,
ότι τάχα τίποτα δεν θ’ αλλάξει,
ότι τάχα τίποτα δεν θα υπάρξει,
που ν’ αξίζει να ξοδέψεις νύχτες,
περιμένοντας το.
Δες την πόλη σου.
Δες την ανθισμένη πόλη σου.
Μύρισε τ’ άρωμα της.
Απόλαυσε τα χάδια της.
Βάλε στα όνειρα σου τα φιλιά της.
Αφουγκράσου τον άνεμο,
που χτίζει τον καινούριο κόσμο.
Βγες έξω στην βροχή.
Αγκάλιασε την βροχή.
Γίνε ο καλύτερος φίλος,
στο χιόνι και την κακοκαιρία.
Ψάξε κι ανακάλυψε,
τ’ ανθισμένα χαμόγελα,
που ξεφυτρώνουν λαμπερά,
μέσ’ από βρώμικους βούρκους.
Ω, πόσοι θα είναι εκείνοι,
που έλιωσαν ζωντανοί,
που δεν άντεξαν την απογοήτευση.
Που υποτάχτηκαν στην ήττα.
Που προτίμησαν να ζήσουν,
άρρωστοι κι ατιμασμένοι,
παρά να σκοτώσουν την ήττα.
Ξέχασε τους!
Σήκωσε το κεφάλι ψηλά.
Σήκωσε την ψυχή σου ψηλά!
Κατάλαβε το!
Δεν μπορούν να σε βλάψουν.
Στα χέρια σου βαρύ το σπαθί,
που κομματιάζει τις αμφιβολίες
και τα σκοτάδια.
Κίνησε το.
Κίνησε το μ’ ορμή και ζήλο.
Περπάτησε στους κάμπους,
τους γεμάτους πρόθυμους καρπούς.
Πήγαινε εκεί όπου τα δέντρα,
σε προσκαλούν να γιορτάσεις.
Άκου πως δονείται το νέο αίμα,
καθώς πάλλεται κι εξυψώνεται
και σβήνει αυτό που πάλιωσε.
Ξεπέρασε το μαύρο.
Ξεπέρασε την τρέλλα.
Μη την ταΐζεις.
Μη την συμπονάς.
Ξημερώνει κι ήρθε η ώρα να γράψεις,
το δικό σου αθάνατο αριστούργημα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-07-2012