Πούλιες

Δημιουργός: gthepoetc, Γιώργος

ελπίδα???

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Χιλιάδες άρματα οι νέες μου πια λέξεις
Που ξαποσταίνουν στην αλήθεια του γιαλού
Και ενώ περίμενα οράματα να πλέξεις
Εσύ ξαπόσταινες στην θέα τ’ αργαλειού

Πυθμένας άγνωστος για σένα η φροντίδα
Που καρτερούσα κάθε βράδυ σαν ευχή
Παγιδευμένη απ’ τις σκέψεις σου αχτίδα
Φεγγοβολούσε πια στην μαύρη μου ψυχή

Πούλιες διάφανες οι όποιες προσδοκίες
Υφαίναν άνανδρα το πρόστυχο εγώ
Και όταν στο βάθρο ανεβαιναν απουσίες
Εγώ τις βράβευα σαν να ταν φυλαχτό

Μα στο σκοτάδι μας ο ήλιος φτερουγίζει
Και ταξιδεύει το μηδέν μας στο ξανά
Θέλω το τίποτα τα πάντα να θυμίζει
Να επιστρέψει το παντού στο πουθενά

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-08-2012