Με καταπίνει η μοναξιά Δημιουργός: χρήστος δυστυχώς ούτε τέτοιες μέρες δεν κατάφερα να γράψω κάτι αισιόδοξο... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info της θύμησης τα νήματα
μπλέχτηκαν με τα αινίγματα
και τώρα ποιος τα λύνει;
μπροστά στους δίσημους χρησμούς
μαρμαρωμένη, μένει ο νους
κι ακίνητη σελήνη
της νύχτας τα μαλώματα
φέραν τα μαχαιρώματα
κι αργοπεθαίνει η μνήμη
θύτης και θύμα αιμορραγούν
συγνώμη απ' το θεό ζητούν
μα ήτανε να μη γίνει
δεν έρχονται μηνύματα
μακρύνανε τα βήματα
δεν έρχεται κανένας
θάλασσα είναι η μοναξιά
που καταπίνει τα νησιά
θα καταπιεί και μένα
Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2005 |