Με καταπίνει η μοναξιά

Δημιουργός: χρήστος

δυστυχώς ούτε τέτοιες μέρες δεν κατάφερα να γράψω κάτι αισιόδοξο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

της θύμησης τα νήματα
μπλέχτηκαν με τα αινίγματα
και τώρα ποιος τα λύνει;
μπροστά στους δίσημους χρησμούς
μαρμαρωμένη, μένει ο νους
κι ακίνητη σελήνη

της νύχτας τα μαλώματα
φέραν τα μαχαιρώματα
κι αργοπεθαίνει η μνήμη
θύτης και θύμα αιμορραγούν
συγνώμη απ' το θεό ζητούν
μα ήτανε να μη γίνει…

δεν έρχονται μηνύματα
μακρύνανε τα βήματα
δεν έρχεται κανένας
θάλασσα είναι η μοναξιά
που καταπίνει τα νησιά
θα καταπιεί και μένα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-12-2005