Σκρούτζ

Δημιουργός: Lauretta, Λάουρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δύο ματάκια πονηρά πίσω από βιτρίνα, να ζήσουν αποφάσισαν για κάποια χρόνια φίνα
Τα χείλια χαμογέλασαν σαρκαστικά μια στάλα, και του ονείρου απλώθηκε στα πόδια του η σκάλα

Ένα γραφείο άγγιξε από γυαλί και ξύλο και της καρδιάς τρεμόπαιξε το άυλο το φύλλο
Σε πολυθρόνα κάθισε φτιαγμένη από δέρμα, και μια σακούλα κράταγε που ‘ταν γεμάτη κέρμα

Το πρόσωπό του έβλεπε να βγαίνει στα κανάλια, και στο τραπέζι έστρωνε μόνο χρυσά κουτάλια
Κοιμότανε στα πούπουλα, σε στρώμα με νερό, με της σαμπάνιας έπαιζε τον πλαστικό φελλό

Είχε στο μαξιλάρι του την πρώτη του δεκάρα, και πίστευε πως άνηκε σε μία άλλη φάρα
Πως ήτανε ανώτερος από άλλο γαλαξία και πως στα μάτια του κανείς δεν είχε πια αξία

Πως όλοι οι υπάνθρωποι πρέπει να το δεχθούν, Θεό τους να τον κάνουνε και να τον υπακούν
Και τότε ήχος δυνατός το όνειρο τσακίζει, και στην πραγματικότητα αμέσως τον γυρίζει

Είναι το ξυπνητήρι του, δεν λέει να σταματήσει, το όνειρο που λαχταρά θέλει ξανά να ζήσει
Η ώρα όμως πέρασε το αφεντικό τον ψάχνει, πρέπει αμέσως να βιαστεί αλλιώς δουλεία θα ψάχνει !!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-10-2012