Ι-10w Houston-katy

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τον πανδαμάτωρα χρόνο δαμάζω.
Παρκαρισμένος σε λωρίδα ταχείας κυκλοφορίας.
Κατεύθυνση προς δυσμάς. Ώρα 05:22’:05’’μ.μ.
Δεν ξέρω πότε θα φτάσω, όμως θα φτάσω!

Ο ήλιος πάνω στο αιώνιο άρμα του.
Δεμένος με σχοινιά, αιμοραγεί κατακόκκινος
γεμάτος θυμό, σε μιαν αιώνια τροχιά υπόδουλος.
Κλεισμένος σε ολόχρυσο κλουβί
η πόρτα ορθάνοιχτη κι όμως δε μπορώ να πετάξω.

Με υποκεινεί ένα ένστικτο ξεθωριασμένο, ενδογενές
που δε βγήκε από θεόπνευστα βιβλία, οργανώσεις
μαζώξεις και ατελείωτες ώρες διδασκαλίας.
Το είδα σ’ έναν ατελή, αδύναμο, ανάπηρο πατέρα
και κακότεχνα προσπαθώ να το ξεπατικώσω.

Bλέπω τη λύτρωση εκεί που δεν πρέπει
με λύπη δικαιολογώ την ξαφνική φυγή του
το ξέρω ότι εμένα σκεφτόταν καθώς έφευγε...
Όμως μη μου λυπάσαι:
Πρόλαβες να χτίσεις πολλές αναμνήσεις.
Τις ίδιες αναμνήσεις που χτίζω κι εγώ
δυνατές, καθάριες, συμπυκνωμένες.
Γιατί μόνο αυτό που έλαβες μπορείς να δώσεις.

Στο "λέγομαι" και στο "είμαι" υπάρχει μεγάλη διαφορά.
Και κάθε φορά που φτάνω, απλά είμαι:
Τιποτένιος, λεκιασμένος, ποταπός και βρώμικος.
Κι εσύ αυτοαποκαλείσαι, παρουσιάζεσαι:
Εξυψωμένη, αψεγάδιαστη, αμόλυντη, καθαρή.
Είναι άλλο όμως να λέγεσαι κι άλλο να είσαι:
Ά ν θ ρ ω π ο ς

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-11-2012