διάλειμμα

Δημιουργός: animus2

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Απαγορευμένε καρπέ της ευτυχίας,
Είν' άραγε τυχαίο
που ύπουλα σε αγγίζω;
Τούτη είναι η ταπεινότητά
σου, η κρυφότητα
Σε βρίσκω στα άχρωμα και δύστροπα
για να τα χτίσω σε όνειρο
δικό μου, μυστικιστικό
Πόλεις που στάζουνε μελάνι
από πρώτης ποιότητας αγαλλίαση,
ξερένεται άψυχο σ' ένα αρχαίο πάτωμα
Ανακαλώ κάμποσες από αυτές
Μα να, τώρα που τις θωρώ
στην αποσάθρωσή τους
μάλλον μου μοιάζουν πλείστον
Χύνονται βαριά τα κίτρινα,
τα κόκκινα,
τα μπλε,
οι λόγοι,
το διστακτικό σου χέρι,
τα φραγκόσυκα που μού δωσες
και αποκαλύπτεται στο υπόστρωμα,
για δες, το γκρίζο
Τρεις μήνες τώρα
σαν για πανάκεια το καταπίνω
ολημερίς-οληνυχτίς
Και πράγματι
Παίρνουν τα γκρίζα
χρώμα ηχηρό
μόλις εις το ένα σμίξουν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2012