Το φύσημα του ανέμου

Δημιουργός: ατάλαντη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λαχταρώ -χρόνια τώρα- το φύσημα του ανέμου
να γεμίσει τους ασκούς μου,
που κάποιοι ονομάζουν πνευμόνια˙ Γιατί, άραγε;
Καθισμένος στην καρέκλα μου, περιμένοντας,
γράφοντας, ενίοτε κλαίγοντας -σιωπηλά πάντα-,
άπελπις εν τη γενέση, προσδοκώ
το φύσημα του ανέμου˙ Γιατί, άραγε;
Λίβας, Ζέφυρος, Όστρια, Σιρόκος…
σφυρίζουν ανελέητα τριγύρω,
σφυροκοπώντας τα βράχια σ’ απόμακρες ακτές
λειαίνοντάς τα-
Ω τι κάλλος!
Κι απ’ τις κόγχες των ματιών μου
μήτε να περάσουν˙ Γιατί, άραγε;
Ξεφυσώ πνοές ερέβους,
γιορτάζοντας γενέθλιες απομιμήσεις,
λαμποκοπώντας μες σ’ ευτελή υφάσματα-
τσόχα και λινάτσα-
ελπίζοντας ν’ ανασάνω στο φύσημα του ανέμου˙
Πότε, άραγε;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-01-2013