Αθάνατες Σειρήνες

Δημιουργός: stormrenegade

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Eκείνο το τραγούδι να μας πείς
που μ'αυτό τους ναυτικούς γελούσαν,
θαλάσσιοι δαίμονες αιμοδιψείς
που το αίμα σαν κρασί κερνούσαν,
θαλάσσιοι δαίμονες αιμοδιψείς
που με τον θάνατο γλεντούσαν.

Πες μας γέρε ναυτικέ μας
αυτό που τόσοι πολλοί ακούσαν,
που οι φτωχοί οι ποιητές μας
να το γράψουν καρτερούσαν,
μα φτωχοί πια οι ποιητές μας
γιατί πίσω δεν γυρνούσαν.
---------
Του βυθού η γλυκιά μελωδία
της θαλάσσης Σειρήνες οι γνωστές,
Αγλαόπη Μόλπη και Λιγεία
της Μεδούσης κόρες και θεές,
Αγλαόπη Μόλπη και Λιγεία
μούσες νύμφες κι αδερφές.

Σαν αντικρίζεις την μορφή μας
να πλησιάσεις θέλεις πιο πολύ,
μα σαν ακούσεις την φωνή μας
δικά μας σώμα και ψυχή,
μα σαν ακούσεις την φωνή μας
δεν υπάρχει επιστροφή.
-----------
Τα δάκρυα ως χάμο του φτάναν
και στα λόγια του όλοι σιωπούν,
οι Σειρήνες ποτέ δεν πεθάναν
μα με άλλη μορφή πια ξεγελούν,
οι Σειρήνες ποτέ δεν πεθάναν
και άλλα μέρη ψάχνουν να βρουν.

Στα μέρη αυτά αν ξεψυχάτε
να θυμάστε τον γέρο ναυτικό,
κι αν τ'ονομά του με ρωτάτε
κι αν μπορώ να θυμηθώ,
κι αν τ'ονομά του με ρωτάτε
Οδυσσέα πως τον λέγανε θαρρώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2013