Τα μονοπάτια της Ίριδας

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Σας χαιρετώ..!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μονοπάτια της ίριδος

Αμέτρητα σου φάνηκαν μια νύχτα της ψυχής σου τα χιλιόμετρα
κι έβαψαν μωβ βαθύ μια ακόμη νύχτα αδημονίας...
δεν έμαθα ο φόβος σου αν με κράτησε ακοίμητη
ή αν ήτανε το ρίγος προεόρτιας αγωνίας...

Στα κόκκινα ντυθήκανε τα πάθη και οι μνήμες που σ' ανάθρεψαν
άλικος ήταν και ο θυμός σου, φλόγιζε το αίμα...
Μα ήσουν εκεί, όταν την πορφυρή εσθήτα του έρωτα εφόρεσα,
εκείνη που αφυπνίζει ασυγχώρητα το βλέμμα.

Τι διεκδικούμε εδώ, μπροστά στο πράσινο τραπέζι του ανεκπλήρωτου;
Νικήτρια δεν με θέλει η βραδιά, και αλλού ποντάρει...
Μα η τράπουλα μοιράστηκε πριν λερωθούν τα χέρια μας,
και υπάρχει πάντα ελπίδα κι ο χαμένος να ρεφάρει.

Και είμαστε εδώ, κόντρα στης θλίψης την ανάρμοστη αναίδεια
να με διδάσκεις πως το φως του ήλιου μας αρμόζει.
Των ποιητών εγώ τους κίτρινους τους νάρκισσους στα πόδια σου
να αποθέτω, το άρωμά τους πάντα να σε σώζει.

Ψυχή μου, εγώ γεννήθηκα την ώρα που έκαψα όλα μου τα υπάρχοντα
κι ορκίστηκα να προσκυνώ μονάχα ό,τι γεννάω
στη μαύρη τέφρα της ζωής να σπέρνω δάση πράσινα
και στο πορτοκαλί της κάθε αυγής να σου ζητάω...

Βοήθα ν' αγαπώ όσα ειπώθηκαν και γίνηκαν μια θάλασσα
να μένω ευθυτενής, μες στο γαλάζιο τ' ουρανού μου όταν ρεμβάζω,
να τραγουδώ απροκάλυπτα, παράφωνα, τους φόβους μου
και πότε - πότε τις ευαίσθητες χορδές μου να χλευάζω...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-02-2013