Τραγούδι (θανάτου αντίδοτο...)

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Το θάνατο, μου είπε ένας φίλος ένα βράδυ, να νικήσω τραγουδώντας
κι εγώ τα λόγια του τα πήρα σοβαρά, γιατί η αλήθεια
μόνο όταν σε λογια αγάπης καθρεφτιζεται, αντέχει
και υπερέχει όσων λέγονται από χρέος... ή συνήθεια.

Κι έπειτα κάθησα και σκέφτηκα, πόσους θανάτους θέλω να ξορκίσω...
Τον αδιόρθωτο, του σώματος, αυτόν δεν τον ορίζω μα επιμένω...
εκείνοι που έφυγαν στα κύτταρά μου ζουν, στη θύμισή μου,
σ' ένα τραγούδι για ό,τι αγάπησα, αγαπώ ή περιμένω.

Των αγοραίων συναισθημάτων θα νικήσω τους θανάτους,
αυτών που αμείλικτα εκβιάζουν και στριμώχνουν τις ζωές μας,
σε στεγανά απελπισίας, σε χωροχρόνους όπου το μέλλον μας απέχει...
με μια ωδή κάνω σπονδή λυτρωτική, στις ξεχασμένες αντοχές μας.

Κι αυτή η έκφραση κι ο Λόγος, που νοσούν και απομυζούνται
από ανεγκέφαλους κι ανέραστους προδότες της απλούστερης αλήθειας,
πως η ζωή είναι κενή όταν χαράς (κι όχι αυθεντίας) αποστερείται,
με μουσική όταν ντυθούν, πόσο ευγενείς γίνονται άγγελοι βοήθειας...

Θα τραγουδώ για τις ψυχές που σε διαδρόμους του μυαλού χάνουν τον δρόμο,
για συναισθήματα που αισχρά κακοποιούνται απ' όσους μονο να επιβάλλονται γυρεύουν,
για εμένα ακόμη, που όσα γράφω εδώ και χρόνια πολεμούν τους δαίμονές μου,
και συμπαθάτε με κι εσείς, φίλοι μου άγνωστοι, αν εδώ οι λέξεις μου στερεύουν...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2013