Φύλακες, γρηγορείτε

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανύποπτα και αιφνίδια, και ετούτη τη φορά,
απ' τα κελιά μας πέρασαν οι φύλακες:
μετρήθηκαν τα αναστήματά μας,
κι αμείλικτοι υπήρξαν οι δεσμοφύλακες-κριτές μας
αφού ιλιγγιώδεις βρέθηκαν διαφορές
ανάμεσα στο μπόι μας και στων ματιών μας την απόγνωση.
Σε κενοτάφια πολιτισμών φωλιάζουν οι γενιές μας,
δια της αφής αναπαράγουμε τα κρίματα
-η όσφρησή μας έχει από αιώνες ατονήσει εκεί μέσα-
και η ακοή μας, επιλεκτικά λανθάνουσα,
ούτε εκείνη πλέον τιμά τις ζωικές καταβολές μας.
Κι όμως θηρία -τι λέω... βασιλιάδες των θηρίων- λογιζόμαστε,
που γεύονται την πιο επαίσχυντη υπεροχή
σε τούτο το αλωμένο μας βασίλειο,
του Λόγου διαπομπεύοντας το χάρισμα...
Έτσι ξυπνούμε το πρωί,
πάντα φυλακισμένοι,
εφιάλτη ονομάζουμε της λογικής μας τα σκιρτήματα,
άτονα και ασθμαίνοντα, προπάντων υπό εξαφάνιση.
Σαράντα έξι έτη από την κόλαση της Χούντας (της επίσημης),
τριάντα εννέα έτη με τα ίδια (σπάνια πλέον) αφιερώματα
τι είναι άραγε, μπρος την αιωνιότητα;
Κι αφού Δικτατορίες δεν μας πρέπουν
γιατί ως σήμερα σαν ερωμένες γηραιές λερώνουν τα σεντόνια μας,
οικείες και αλλότριες, μα πάντοτε εμμένουσες;
Όλα εκεί υπάρχουν,
οι ερωτήσεις, οι απαντήσεις, τα αποσιωπητικά:
στο όστρακο που κρύβουμε στον κόρφο μας,
που πάνω του χωρίς ντροπή χαράξαμε, κηρύσσοντάς την έκπτωτη,
το όνομα της Μνήμης...
Φύλακες, γρηγορείτε...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-04-2013