Μέσα στον Ναό της Ομορφιάς σου

Δημιουργός: ταπεινος ναρκισσος, Πέτρος

Λίγο πρίν από το ολόγυμνο,ολόπνευστο,ολόγιομο φιλί σου!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στον Ναό της Ομορφιάς σου
Τα πρωτογνώρα δρόσινα
Τα φύλλα τα εαρινά, τα απροσφίλητα,
Τα απολαυστικά ευχαριστημένα!

Τα συστέκομαι με έμπνευση αιθριασμένη!

Ουρανία να τα απαλυνηθώ!
Ουρανία να τα προσηκειωθώ!
Μέσα στην γλαυκή ασημένια!
Στην χαρμοσύνη σμαραγδένια αναπνοή σου!

Στον Κόσμο της απαραμίλλου,της αγνοπωρού αγνοφέλευσης σου!
Στης αποθεωτικής εκκλησιαζομένου,της αποκαθαρευούσης ολογυμνίας σου!

Σαν απομυρίζομαι αποδυωμένα, στο εγκαρτερημένο θείο αρωμά σου!
Στο οικείο της πρωτοπλάστου, της πρωτοσβέστου αγάπης σου!
Στο θαλπωρό, στο πρωτοεξάρχο, στης επιουσίας γονιμότητας σου!
Στο απαρένθητο, στο ευοίωνο,στο αποκαθάριο σου φύλλο!

Σαν απολίσκεται στον αέναον παφλασμό, της ανθηροτάτης μυρωδίας σου!
Του απολύτου επιχρήστου,του ολολεύκου σεπτού εσπερινού σου ανθού!
Της πανταχράντου εξυμνητικής απογαληνιωμένης βασιλείας σου!

Της καλλιπνεύστου αποφυλακισμένος,της προσηνείας αποθελησεώς σου!
Της απογαμηλιωμένης τετελευσμένος προσηνεμούντος ανθοράς σου!

Σαν μυροβολίζεται στην απαρενθήτη ευλαβιάζουσα ευγνωμοσύνη σου!
Της προσαγιάζουσας ουρανίας μετερχομένος,ευπροσυγορήτης καλοσύνης σου!

Της μεθερμηνευομένος ευσεβιάζουσας,της ενυποκριζόμενος αληθοφάνειας σου!
Της μετουσιουσμένος αποθεωτικής επιουσίας χάρης σου!
Της ουρανίας ευδοκιμηθέντα φιλοδωρησής σου!
Της απαλυνίας κεχαριτωμένος φύσις σου!

Του αποφυωμένου διανθισμένου ανθοστολίστου ναματός σου!

Σαν μυρωδιάζεται στην γρηγορήτη ευωδία του θαλασσίου μεμακαρθήτου αγέρα σου!
Του αναδυωμένου προεσταλμένου,του πρεσβευομένου μακρυτάτου κυματός σου!

Σαν αναβλύζεται εγκαρδιωδώς στα απέγκριτα μύρα σου!
Του θεοπνεύστου παρεκλητικού πνεύματος του ροδοσταλάχτου στεμματός σου!

Σαν αποκείτεται στο απανθισμένο ευωδειώδες,στο ευργετημένο φιλημά σου!
Της εποποιουμένης ανθοφορούσας,της εξερχομένος στοχαστικότητας ερωτικότητας σου!

Σαν ανθοσπαρτείται στο αμάραντο, στο γητευμένο χρώμα σου!
Στο προαιρεσμένο της απογαληνίου καθαρότητας σου, στο ανομολογήτο το χρήσμα σου!

Σαν αναδύεται ευχαριστημένα στο μαρασμένο,στο απροσμαχήτο το απαχρασμά σου!
Της θεοπνεύστου ερωτοσύνης σου,το μεταλαμπαδεύομενο,το μεταλαπτομένο κρίνο σου!

Της μελλισταλαχτίας προαιρεσμένης αποθεωρησής σου!
Της αποδιδωμένος αποβλαστημένης ανθοφορούσας νιότης σου!

Σαν αποθρήσκομαι στο βλέμμα του πανεμόρφου αισθησιασμού σου!

Του ομορφοθωρήτου εξαρχομένου,του πρεσβευομένου βλεμματός σου!
Του ομορφοποιήτου παραδεισένιου,του εξαισιοτέρου αποσυναντηματός σου!

Σαν εκστασιάζεται στην ηδονή του απαρασαλεύτου δαντελωτού ακρογιαλιού σου!
Της αποσαγηνευθέντας προορισμένης, κεχαριτωμένης προαιρεσμένης χάριτος σου!
Τα της παγκάλου γνώσης σου, στο ευνάγνωσμά του κεχρωσμένου ουρανιού κάλλος σου!

Των αποσαστισμένων,των αποσκιρτωμένων,των αποκυημένων ευλαβίας σπαργάνων σου!
Των απεγκρίτων εγκαρδιότητας ανυποστερήτων θεικότητας ρόδων σου!

Τα της αποστεναγμένης εσπερινής απογεννεθήσαντα, ορμηνευομένης ομορφοσύνης σου!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-04-2013