γιορντάνι πυράνιο

Δημιουργός: eclipsi00, Σταυρούλα

ΣΚΊΖΩ ΤΑ ΞΎΛΙΝΑ ΛΌΓΙΑ~ ΡΑΓΊΖΩ ΤΑ ΠΈΤΡΙΝΑ ΠΡΈΠΕΙ.- ΚΑΛΟ ΣΑΒΒΑΤΟΚΎΡΙΑΚΟ ΣΤΙΧΟΠΑΡΈΑ!!!ΓΕΙΆ ΜΑς!!! * Λ Α Μ Ψ Η *

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

~*~*~*~*~*~ Γιορντάνι Πυράνιο ~*~*~*~*~*~

Μελωδικά δροσάτες νότες κερνάει τ΄Αρμυραγέρι...μελένια μαλλάκια ανεμίζει
σαν Πυράνια τις Ανασαμιές στολίζει...μμ το γνωρίζει η κλεψύδρα πίσω εν γυρίζει
μα κεια η Ελπιδοφορούσα τις Αισθήσεις Θεασπέσια Θεάρεστα γιομίζει...
Όρθοι στην Πρύμνη, θωρρούνε τον μοναδικό τους Ορίζοντα μακρυγιά απέ τα
φθονερά Γνωρίζοντα...Άξαφνα Σουρουπώνει...'ενας μονχικός φάρος του πουθενά
κινάει για τα νερά τους τ'Αλλωτινά, πλουμίζει τα ερωτικά τους Δειλινά ρίχνοντας
Λάμψεις απέ τις πολεμίστρες!!!
Κείοι μεταμορφώνονται σε μαγικούς φρουρούς, μύστες των Αργυραμιγών σαν
πορεύονται σε κρύπτες κόσμων θεωρητικών. Τόσο περίλαμπρος προορισμός
σα της ζήσης μισεμός...τόσο απόκρυμνος μα Ζηλευτός Λατρεμένος Σκοτεινός...
Κλεισμένος...επτασφράγιστα στην Ταπεινή Γλυκάδαν του Πανάκριβη η Άνοιξη
που τονε κατατρέχει κι ας το γνωρίζει από χέρι πρώτο φόβον πως εν διατρέχει...
Σαστίζει στην σαγηνευτικήν της σπανίζουσα μελωδία που ευωδάτα φέρνει
το προσπέρασμάν της...ποθεί τα λόγια τα λαμπερά της...των χαδιών τη λιχουδιά της.

~*~*~*~*~*~
Στο Μώλο Ορφανός μες στων αφρισμένων καπνών το γύρισμα, στο ακρογιάλιν Του
σκυφτός αναζητάει μοσχοβολιστά μηνύματα...''μή μιλάς μάτιαμμ...άκου...άκου τη σιωπή
του Βράχου...μη μιλάς μάτιαμμ...σσσσσσσ...μόνο σιμάμμ τούτο το ξημέρωμα μείνε...''
κείνη έγυρεν ΑπλοΪκά στο πλάΪν Του...χώθηκε στην πονεμένη Αγκάλην Του, ήντανε
ακόμα τα χάρην του πολλά κεια απίθωσε της καρκιάς της τη σιγαλιά...
μμμ...Κοιμηθήκαν Αγκαλιά τους μέλωσαν τα συναισθήματα στων κυμάτων την Αέναη
φορά...η Σιωπήν γι' ακόμα μια φορά τους ακόνιζε την Ψυχή την ΜΙΑ την Μοναδική
τρυφερά εκκωφαντικά...να!!! σ'ωπασε ακούεις τον αχό;;!σώπασε ν' αφουγκραστώ
της Αγαπώς τον εξαίσιον Ατμό...αντάμαν του να ταξιδευτώ...το πορφυρούν γιορντάνι
να στολιστώ...
ΞΌΜΕΙΝΕ Η ΨΥΧΗ ΣΤΟ ΛΙΜΑΝΆΚΙ ΚΑΙ ΠΆΛΙ ΝΙΚΟΎΝΤΗΝΕ ΤΗΝ ΣΚΈΨΗ ΚΑΘΕ ΛΕΠΤΟ
ΣΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ ΤΗΝ ΑΙΩΡΑ...ΞΈΦΡΕΝΑ ΜΑς ΞΕΠΕΡΝΑΕΙ Η ΏΡΑ...

ΤΙΚ~ ΤΑΚ...τικ~ τακ ασταμάτητα κουρσεύγει την πνοή σαν το σώμα βάνει δορυφόρο
του Γαλαξία να γενεί...κείος εχάθη και κείνη ακόμα να φανεί...

ξωτικό πλανόδιο...αλ΄ητικο νουθετικά ομορφοπλασμένο σεργιανίζει τους κυκλώνες
την Αγαπω ν' αποζητεί ανα τους αιώνες...διαβατάρικο πετούμενο στις εποχές...στα
καλοκαίρια ...στους χειμώνες ...ζωή επιγραμματικά σε κυκεώνες...


κέρασμα στη ΛΑΤΡΕΊΑ

ΓΕΙΆ ΜΑς!!!

* Λ Α Μ Ψ Η * [align=left][B][I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-07-2013