Η γερακίνα νύφη

Δημιουργός: ΒΥΡΩΝ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πάνω στο φραγκοκάστελο, παλιά, τα χρόνια εκείνα,
ζούσε μια γερακίνα, πανούργα και κακιά.
Με περιστεροπούπουλα, πού 'χε μεσ' τη φωλιά της,
-προίκα κι απ' τη μαμά της- έφτιαχνε νυφικά.
Τά 'βαζε και καθόντανε, πάνω στη πολεμίστρα
κι άρχιζε σα κουνίστρα, να σείει την ουρά.
Όποιο πτηνό 'λαφρόμυαλο, σερνικοκουτορνίθι,
σπουργίτι ή κοτσύφι, πετούσε 'κεί κοντά,
ζύγωνε γιατί νόμιζε, πως θα την κουτουπώσει,
μέχρι βαθειά να νιώσει, στη σάρκα τα σκληρά
γαμψόνυχα να μπήγονται με φρικαλέο πάθος,
πριν χρατσα-χρούτς το ράμφος, του σκίσει τη κοιλιά.



Πόσα πουλιά ορφάνεψαν και πόσες κλώσσες χήρες,
μείναν οι κακομοίρες χωρίς τα σερνικά...
Θρήνος βαρύς και κλάματα, στο δάσος κάθε μέρα,
λες κι είχε 'ρθει χολέρα, στο πτηνομαχαλά !
Μέχρι που κάποιος κόρακας, πολύ περπατημένος
-χρόνια ξενιτεμένος, παλιά, στην Αραπιά-
ζύγωσε και την ρώτησε κοφτά την γερακίνα:
"-Κάνεις καλά κλαρίνα ; Τον παίζεις τον ζουρνά ;
Με το σουβλί στο στόμα σου βρε ψευτοπεριστέρα,
μη καρτεράς καριέρα, να κάνεις στα πνευστά !..."



Ντράπηκε και προσβλήθηκε, από τα λόγια εκείνα,
η παλιογερακίνα ! Πληγώθηκε βαριά !
Κι έφυγε, πήγε κρύφτηκε, σ' ένα παλιό νταμάρι
κι άρχισε να λιμάρει στα βράχια τα σκληρά,
το σουβλερό το ράμφος της, μπας και το σουλουπώσει,
μην την ξαναπροδώσει, να κάνει για πνευστά !...

Το παραμύθι, τ' άκουσα, παλιά απ' τον παππού μου
κι ήρθε ξανά στο νού μου, σαν είδα πάλι χθες,
κάποιες χαβιαροδίαιτες, λέρες φιλελευθέρες
τις ψευτοπεριστέρες να κάνουν, τις λευκές !.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-08-2013