Εικόνα

Δημιουργός: NacOsX

Σε ρυθμό βαλς. Παρακαλώ, μη βιαστείτε να βγάλετε θρησκευτικού τύπου συμπεράσματα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ασθενικός, του χειμώνα, ο άνεμος
χαΐδεύει τις γερασμένες πέτρες
του Aΐ Γιώργη.
Κι ανασαλεύει τ’ αγριόχορτα
που ζουν ακόμη.

Το φως ο ήλιος βουτά στη θάλασσα.
Θαμπώνοντας τα μάτια.
Με μαγεμένη μοιάζει, παραμυθιού,
η πόλη στην αραιή ομίχλη.
Αλήθεια!
Τι ήσυχα που είν’ όλα!
Και πως βαραίνει η σιωπή
πάνω από το κόσμο!
Σαν Λόγος Θεΐκός!

Και μυστικά, σαν το κτύπημα μετάλλου
η φωνή της σιωπής μιλάει στις νωθρές
ψυχές μας.
Κρυμένες λέξεις και μηνύματα
χαράς κι ελπίδας.

Το φως ο ήλιος βουτά στη θάλασσα.
Θαμπώνοντας τα μάτια.
Σαν να κοιμάται, μοιάζει, στην αγκαλιά,
η πόλη, της πελαγίσιας μάνας.
Αλήθεια!
Δεν ένιωσα ποτέ μου
σιωπή πιο βροντερή!
Σαν κάτι να ξυπνά
ή να γεννιέται!

Κι ούτε ποδιού ταχύ περπάτημα.
Ούτε φωνής μελίσσι.
Ούτε κελάηδημα γλυκό πουλιού
τον ύπνο της πόλης δεν ταράζουν.
Πού είναι τα κοκόρια;
Χαθήκαν ή ετοιμάζονται
για να λαλήσουν
με Λόγο Θεΐκό!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-08-2013