ακαταστασια

Δημιουργός: formica

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μέσα στο ακατάστατο γραφείο
ψάχνω δυο λέξεις να εφεύρω
να βάλω σε τάξη του μυαλού τις δίνες
να εξαγνίσω τις φωνές μου σε ωδείο.
Δε χρειάστηκε να σου πω λόγια μεγάλα
είναι ο μεσημεριανός ο ήλιος που με ζαλίζει
η εικόνα σου που το κορμί σε έρωτα βυθίζει
και απο 'χθές στο έχω πει δε σου ζητάω άλλα.
Σου ψιθυρίζω τρυφερά ό,τι απο εμένα εχει μείνει
σου το αφήνω μπρός στα πόδια σου και στα φυλάω
σου αφήνω την ψυχή μου, η οποία τινει
σε κάτι ατελείωτο θαρρώ και σου μιλάω.
Για όνειρα που κάνω για το αύριο αυτό
αυτό το αύριο που να έχω καρτερώ
με έναν άνθρωπο καθάριο που αγαπάω
να τακτοποιεί τις σκέψεις τις τσαπατούλες
που με πνίξανε εχθές σαν από άμμο βούλες

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2013