Βροχή μου

Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη.

"... παιδί βιαζόμουνα, μα τώρα πάω καλιά μου..."

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βροχή καθάρια αποζήτησα, βροχή μου,
του θέρους να ξεπλύνει την ευδαιμονία,
για να έχω της επιθυμίας του φωτός του το προνόμιο,
σ' αυτούς τους χρόνους που και οι επιθυμίες λοιδορούνται.
Του ήλιου τους χρησμούς ξανά θα σου προσφέρω,
και στις σταγόνες σου σαν βρέφος θα αναβαπτιστώ,
γυμνή απ' τη σκόνη του καλοκαιριού και από τις χάρες του,
έτσι θα γείρω ν' ανασάνω το Φθινόπωρο...
Χειμώνας άγριος θά 'ρθει, δίχως άλλοθι,
την παγωνιά οι τριγύρω θα απεύχονται... μα εγώ
σαν Δον Κιχώτης θα την πολεμώ με την ανάσα μου,
για να κερδίζω το δικαίωμα στις οσμές σου να αναπαύομαι,
τους ήχους σου να τραγουδώ και στην κατήφεια να αντιστέκομαι,
ένα χαμόγελο να σώσω, να σωθώ...
Κι όταν η ζωογόνος Άνοιξη τα πέπλα της θα ντύνεται
έτοιμη θά ' μαι, άλλη μια φορά, προσμένουσα και ασθμαίνουσα,
ίσως και ζωντανή ακόμη, να δεχτώ ξανά το Καλοκαίρι,
του ήλιου του την κάθαρση,
το ζωτικό του λάκτισμα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-09-2013