Δειλινό

Δημιουργός: animus2

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αξιοπερίεργο
να βρίσκω
την αγαπημένη μου ώρα
στην αγκαλιά της δύσης
Έχει πει καθαρά
το αληθές εκείνη η ποιήτρια'
ξεβράζει λήθη το αίμα του ορίζοντα
και αναρρουφάει μνήμη
Όσο σκεπάζεται το ορατό
με το μαύρο πάπλωμά του,
τόσο γλιστράει προς το άβατον
το γλυκόπρικρο του ροζ
Τότε ανασαλεύει στη λάβα
που αιώνια έσω αναθυμιάζει
εκείνη η θύμηση
Για να μην την μπερδέψω
με δροσερή βροχή,
με μειδίαμα ή δέρμα,
φοράει την ταμπέλα της
"Ενοχή με λένε"

Μάτια δεν έχει
για να μην την κοιτάξω άγρια
ή να μην γλυκαθεί
από καλοκαιρινά δειλινά,
οπότε τα χέρια πλέκονται,
και αποφασίσει να βγάλει
το αγκαθωτό παλτό της
Έχει όμως κάτι χάρες
θεϊκές'
βουτάει μέσα από τοίχους
που έχτισα επάξια και μάταια
και αυξομειώνεται,
άλλοτε ισχνή, σχεδόν αόρατη
σε κάποιο αφανές κουλουριασμένη
και άλλοτε θεριό μεγαλύτερο
και από μένα που την κουβαλάω
στο κουτί των ανεπιθυμήτων-
δόντια που κατασπαράζουν έχει

Κουρνιάζω όσο απλώνει
η σκοτεινιά
Σηκώνομαι, πάω στο πιάνο μου
Θα παίξω ένα ακόμη
κύκνειο άσμα
στον μαζοχισμό μου

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-09-2013