σημεία των καιρών Δημιουργός: pennastregata, Αγάπη Μουνδριανάκη. Καλά τα λες Trelenaki , δυστυχώς... Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Η παιδεία που εκλείπει είναι ζωτικότερης σημασίας από ποτέ. Και δεν αναφέρομαι στην βαρειά νοσούσα εκπαίδευση (ο Δάσκαλος που υποτίθεται ότι θα διδάξει την κόρη μου φέτος δήλωσε στα παιδιά πως ο σεβασμός κατακτάται μονο με τον φόβο... )
Παιδεία των παιδιών μας από τα σπίτια τους ("η μαμά μου μου είπε να τον δέρνω τον Αλβανο": ατάκα εξάχρονου στο σχολείο').
Παιδεία των μεγάλων που θεωρούν ότι ο εκφυλισμός της ανθρωπιάς σε περιόδους κρίσης είναι κάτι το φυσιολογικο και ανεκτό ("Με όλα αυτά που γίνονται δεν αδικώ όσους ψηφίζουν Χρυσή Αυγή": φρεσκότατο, χθεσινό.).
Παιδεία των νέων που δεν ξέρουν (πώς να ξέρουν;) ότι τα αντίποινα βαθαίνουν το χάσμα, μεγαλώνουν την πόρωση και τους φέρνουν πολύ πιο κοντά από όσα φαντάζονται στους φασίστες κάθε είδους.
Γιατί η μιζέρια που θερίζει τη ζωή και τις ψυχές μας αντανακλάται πολλαπλάσια στο θυμικό και τις πράξεις μας και γαλουχεί μια στρεβλή επιθυμία-ανάγκη επιβολής κάποιων στους πιο αδύναμους, με κάθε μέσον, διαβρώνοντας άγρια τον κοινωνικό ιστό (βλέπε τα ποσοστά της Χ.Α. στις τελευταίες δημοσκοπήσεις αλλά και τα ποσοστά της στα ειδικά εκλογικά τμήματα των ένστολων).
Ένα παιδί δολοφονήθηκε ξαφνικά, άδικα, άνανδρα: Δεν θα γυρίσει πια...
Χιλιάδες παιδιά μολύνονται από τις φασιστοειδείς και επικίνδυνες μπούρδες του κάθε πορωμένου επιτήδειου: οφείλουμε να μην τους τα εκχωρήσουμε, να μην τα θεωρήσουμε χαμένη υπόθεση.
Δεν θα πλακωθώ μαζί τους, παίζοντας το δικο τους παιχνίδι, στο οποίο συν τοις άλλοις υπερτερούν (αν και δεν ξέρω τι θα έκανα αν έβλαπταν το παιδί μου).
Απαιτώ όμως από τη Δικαιοσύνη να κάνει το χρέος της δίκαια και επί της ουσίας (το μόνο εύκολο είναι να δικάζει κανείς ακολουθώντας απλά τα πρωτοσέλιδα).
Απαιτώ από εκείνους που λογίζονται ως κυβερνώντες να πάρουν θέση σε επίπεδο νομοθετικό, εκτελεστικό, Συνταγματικό, αντιμετωπίζοντας τις ευθύνες τους, για μια φορά στην... καρίερα τους.
Απαιτώ από εμένα να μην υποκύψω στο μίσος που μου εμπνέει η οργισμένη μου παρόρμηση.
Στις τελευταίες εκλογές εστειλα έναν ημιγυμνο Χρυσαυγίτη να φορέσει το πουκάμισό του για να καλύψει τα "στολισμένα" με τατουάζ μπράτσα του, όχι υποκύπτοντας στην απέχθειά μου σε όσα πρεσβεύει αλλά πολύ απλά διότι απαγορεύεται, κατά την ψηφοφορία, οι ψηφοφόροι να ψηφίζουν όσο φέρουν οποιοδήποτε διακριτικό κόμματος (Το ίδιο έπραξα και με ψηφοφόρους άλλων κομμάτων, μόνο που είχαν αυτοκόλλητα). "Δεν φοβήθηκες;" με ρώτησαν οι συνάδελφοι στους οποίους το διηγήθηκα. Δεν ύψωσα καν τον τόνο της φωνής μου, απλά προχώρησα στον επόμενο. Εξοργίστηκε, με έβρισε, με απείλησε, στο τέλος συμμορφώθηκε. Ηττήθηκε και το ξέρει.
Δεν λέω σε καμία περίπτωση να στρέψουμε και το άλλο μάγουλο. Μόνο να στερήσουμε το πλεονέκτημα σε εκείνους που έχουν τέτοιες συμπεριφορές και πεποιθήσεις να αισθάνονται ξεχωριστοί. Γιατί από αυτήν τους την ψευδαίσθηση αντλούν το θράσος, την αίσθηση ισχύος και την "δύναμή" τους.
Η κόρη μου απέπεμψε το παιδάκι που (εξακολουθεί να) δέρνει "τον Αλβανό (και όχι μόνο) με μια πυγμή και μια αιχμηρή λεπτότητα που με σόκαρε: "Αν εσύ τώρα νιώθεις σπουδαίος με αυτά που κάνεις, εγώ θα κάνω παρέα μόνο με ασήμαντους". Ετών 8. Αν μπορούν τα παιδιά, εμείς γιατί όχι;
http://www.inews.gr/25/metanastes-sozoun-akrodexio-apo-agria-epithesi-sto-monastiraki.htm Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-09-2013 | |