Δημοκρατία Ασημένιας Νύχτας

Δημιουργός: χάρης ο κύπριος, χάρης

Στο καλό φίλε...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δημοκρατία Ασημένιας Νύχτας


Δεν μας έφταναν οι 700 "κατάλευκοί" μαθητές
μας έφεραν στο σχολείο και έναν "κατάμαυρο".
Μπήκα στο Γ9 την τελευταία περίοδο.
Κατάλαβα ότι θα του έκανα μάθημα.
Έμοιαζε σαν τη μύγα μέσα στο γάλα.
Συνηθίζουμε την πρώτη μέρα στην τάξη, να κάνουμε συστάσεις.
Με λένε Γιώργο τους είπα και θα σας διδάσκω μουσική.
Με κοίταξαν παράξενα.
Τους χαμογέλασα.
Με λένε Χάρη τους ξαναείπα και θα με μάθετε θρησκευτικά.
Μου χαμογέλασαν.
Είπανε όλοι το μικρό τους όνομα.
Όταν ήρθε η σειρά της μύγας
μου χαμογέλασε και μου είπε στα γαλλικά
ότι το όνομα του ήτανε Σεμπάστιαν.
Του χαμογέλασα και τον ρώτησα.
Μπαχ;;;
Μου απάντησε ουί
και έκανε με τα δάχτυλά του στο θρανίο ότι έπαιζε πιάνο.
Του έκανα υπόκλιση μπροστά σε όλους
εννοώντας ότι θα ήταν τιμή μας που θα είχαμε ανάμεσα μας
τέτοια μεγάλη προσωπικότητα.
Καθώς περνούσαν οι μέρες βελτίωσα τα λίγα γαλλικά μου.
Μου μάθαινε σε κάθε διάλειμμα μερικές λέξεις.
Καθώς περνούσαν οι μέρες βελτίωσε τα λίγα ελληνικά του.
Του μάθαιναν οι συμμαθητές του μερικές λέξεις.
Καθώς περνούσαν οι μέρες βελτιώσαμε όλοι από κάτι.
Στα μέσα της χρονιάς ο Σεμπάστιαν χάθηκε.
Εγώ και τα υπόλοιπα παιδιά τον ψάχναμε παντού αλλά τίποτα.
Τον φιλοξενούσε ένας εφηβικός ξενώνας
αλλά επειδή είχε κλείσει τα 18 έπρεπε να φύγει.
Τελικά τον ανακαλύψαμε κάπου πεταμένο σε μια γωνιά της Πόλης.
Χωρίς φαγητό.
Χωρίς στέγη.
Χωρίς τίποτα.
Ο "μαύρος" ήταν ορφανός.
Τον ξέβρασε στο νησί μας ένα κύμα.
Ούτε ο ίδιος ήξερε πως ήρθε.
Προσπάθησα μέσω του σχολείου να του βρούμε κάτι.
Αδύνατο.
Προσπάθησα μέσω των κρατικών φορέων…
Τίποτα.
Χτύπησα πολλές πόρτες.
Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Τελικά, εγώ μαζί με κάτι παιδιά του σχολείου, πήραμε το νόμο στα χέρια μας.
Είπαμε να βάλουμε όλοι χρήματα να του βρούμε καταφύγιο.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη συγκίνησή του
μόλις έμαθε πως φτωχοί συμμαθητές του
πήραν την πρωτοβουλία, να τον κρατήσουν ζωντανό.
Δεν μπορώ να σας περιγράψω τη συγκίνησή μου
μόλις με έσφιξε στην αγκαλιά του
και με γαλλική προφορά μου είπε:
Δάσκαλε ευχαριστώ.
Την επόμενη μέρα όλοι πανηγυρίζαμε πως μια Χρυσή Αυγή θα ξημέρωνε.
Είχαμε κάνει λάθος.
Ο Σεμπάστιαν ποτέ δεν πήγε στο σπίτι που του βρήκαμε.
Τον συνέλαβε η δημοκρατία γιατί ήταν παράνομος.
Μας έκαναν όλους αυστηρές επιπλήξεις γιατί λειτουργήσαμε εκτός νόμου.
Ήθελα να αναλάβω μόνος μου όλη την ευθύνη.
Τα παιδιά επέμεναν ότι όλοι ήμασταν "κακοποιοί".
Αλήθεια, θα έπρεπε να ήταν κανείς εκεί να έβλεπε τα πρόσωπά τους.
Έλαμπε μέσα στα δάκρυά τους
το παράπονο ανακατεμένο με την αγάπη τους.
Το παιδί έφυγε από την Κύπρο.
Εκείνη η Αυγή που ξημέρωσε
δεν ήτανε ποτέ Χρυσή.
Για κανέναν.
Τον απέλασε η Δημοκρατία της Ασημένιας Νύχτας.
Μπορούμε όλοι τώρα να κοιμόμαστε πλέον ήσυχοι.
Ο Μπάρμπα Θωμάς δεν θα μας στερήσει καμιά καλύβα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2013