Άδειες αγκαλιές

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βαθιά στην θάλασσα κοιμάται η ζωή σου
Ναυαγισμένη στης σιωπής την ερημιά
Δεν είσαι εκεί όταν ξυπνά η ύπαρξή σου
Κάτι που δύσκολα ακούει η καρδιά...

Γύρω σου ο κόσμος μια στημένη κωμωδία
Ένας χαμός σε μια αταίριαστη σκηνή
Μια φάλτσα μπάντα που αγοράζει επιτυχία
Και μια ασπρόμαυρη και κρύα Κυριακή...

Η ομορφιά είναι προνόμιο μεγάλο
Μα η χαρά είναι ακριβή σαν τον χρυσό
Όταν ακούω να μου λες ''δεν πάει άλλο''
Θέλω πιο μέσα σου ακόμα να χωθώ...

Με ασπιρίνες σιγοντάρεις τις αλήθειες
Σαν ουρλιαχτά οι προσευχές σου στον Θεό
Πέρασαν χρόνια μα οι άσχημες συνήθειες
Έχουνε γίνει τατουάζ στον αυχενικό...

Μαύρα φοράς για να θυμίζεις του θανάτου
Μιας στείρας νύχτας λερωμένο νυχτικό
Κρύα παλάμη που χαϊδεύει άδειο πάτο
Ψεύτικα ζεις, ψεύτικα ψάχνεις ουρανό...

Έχεις κλειστεί σε ένα υπόγειο λιωμένο
Με κλειδαριές και αλυσίδες μυστικές
Δεν λαχταράς παρά το καθετί χαμένο
Κι ότι περίσσεψε από τις ανοχές...

Κι όμως πιο μέσα σου υπάρχει μια γυναίκα
Μια μήτρα διάφανη μ' αόρατες κλωστές
Κάθε φορά που αγαπάς πονάς για δέκα
Μισείς αφόρητα τις άδειες αγκαλιές...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-10-2013