Ψυχή

Δημιουργός: Αλέξανδρος, Αλέξανδρος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][I]
Ανοίγω τα παράθυρα η μπόχα τους να μπει,
την άδεια μου ψυχή με χώμα να γεμίσει,
κι ευωδιές κι αρώματα το μάτι μου να δει
προτού ο χρόνος φύλακας τον πόνο μού γυρίσει.

Μα σφαλιστή εξώθυρα κρατώ μα δεν την έχω,
πώς τάχα μου να αρνηθώ πως έμαθα να κρίνω
τις ώρες που η μπόχα τους αιτεί εγώ ν’ απέχω
απ’ όλες μου τις ομορφιές που έμαθα να δίνω.

Και στο φεγγίτη στέκομαι, τον ουρανό κοιτάζω,
λιακάδα της ψευδαίσθησης, όνειρα από τσιμέντα,
την ευτυχία που ‘χασα ξανά θαρρώ μου τάζω,
την πίκρα που απέκτησα διώχνω τη με μια μέντα.

Ανοίγω τα παράθυρα η μπόχα τους να μπει,
την άδεια μου ψυχή με χρώμα να γεμίσει,
κι αν η χαρά μου άργησε και άλλο δεν αργεί,
κανείς από τα μέσα μου ψυχή δε θα χωρίσει.
[/I][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-10-2013