Μοιραία γεύση

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

νότες τυφλές χορεύουν στο μυαλό της
αγνά αχνά χαμόγελα στα δυο της μάτια,
μικρές χαραγματιές τα χείλη της
στο ανέφελο πρόσωπο.
Την είδα έτσι σιωπηλή να στέκεται
χαμένη σε κόσμους αλλοτινούς ,
να μην αγγίζει τίποτα , τίποτα να μη βλέπει,
να φεύγει έτσι αδιάφορα, νεκρά,
μόνο να φεύγει..
Είδα τον πόνο στη ματιά της,
μια σκιά τυφλή, βαθιά στο χρώμα του αίματος΄
κανείς δεν την έβλεπε, γιατί κανείς δεν ήθελε να τη δει.
Και φλυαρούσε αδιάκοπα , μόνη της
αγκομαχώντας ,ταξιδεύοντας
σε καιρούς χαμένους στον άχρονο χρόνο.
Μύριζε κλεισούρα και τριαντάφυλλα νεκρά
μύριζε απόμακρα , ονειρικά και μαγεμένα μονοπάτια΄
Πήρα να την αγγίξω και διαλύθηκε.
Έμεινα με την αίσθηση του άπιαστου στο βλέμμα μου,
σαν το ποτήρι που απόμεινε γεμάτο
χωρίς κανείς να το τιμήσει με τα χείλη του,
γιατί δεν έβλεπε το άχρωμο ποτό, που μέσα του
σε προκαλούσε να το φέρεις στα χείλη σου
και να γευτείς τη μοιραία γεύση.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-02-2006