Περιπλάνηση

Δημιουργός: Konstantinos. S

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παραμερίζω…
τα πυκνά κλαδιά της σκέψης,
και κυλάω αργά
στη βουή του χειμάρρου.
Οι λευκές πέτρες
στέκουν σαν ψυχάρια
στο αφανές μονοπάτι.
Ο αέρας ταράσσει
τους θάμνους της έξης,
και σκορπίζει ισόψυχα
διαμάντια σταγόνες νερού
σ’ αφανείς μικρόκοσμους.
Ντύνομαι την ομίχλη…
και παίρνω μέρος
στην ακολουθία
της παράξενης σιωπής,
κι η γνώση εδώ.
Κοιτάζω ξανά και ξανά
την ανείδωτη απλότητα
που τα χέρια χαϊδεύουν,
κατοικημένους βράχους και κορμούς
που το σώμα θυμάται...
Η ροή ανεμπόδιστη
παρασύρει τούτο τ’ όνειρο,
απ’ τα αρχέγονα βουνά
στις καρδιές των ανθρώπων.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-12-2013